WIARA a PRZYMIERZE

Wiara jest zjawiskiem nadzwyczajnym, jest czymś co pobudza ludzi do prawości, do sprawiedliwości, do szlachetności, do stałości i nieugiętej woli ale także do bohaterstwa i do wielkich czynów. Przyjrzyjmy się kilku przykładom biblijnym ludzi wiary. W 1Moj 4:3-5, czytamy że Bóg spoglądał przychylnie na Abla i jego dar ofiarny, a  na Kaina nie, dlaczego? Otóż w Prz 21:2 czytamy że Jahwe bada i ocenia pobudki naszych serc, zobaczmy jak szybko wyszło, co Kain miał w sercu. W 1Moj 4:8 czytamy, że zabił brata swego. W sercu swoim pałał więc zawiścią, zazdrością i nie wiadomo czym jeszcze. Bóg umieścił w naszych sercach to co dobre; prawość, umiłowanie sprawiedliwości, miłość, miłosierdzie, braterstwo itd. Bóg próbował uświadomić to Kainowi  wręcz zachęcał go do czynienia dobra, ale Kain zignorował to 1 Moj 4:6,7. Uznał że sam wie lepiej. Każdy ma wolną wolę i może czynić dobro, ale jeżeli wkracza na drogę grzechu, to potem grzech popycha go do kolejnego grzechu i zapanować nad tym nie sposób. Człowiek szybko staje się nikczemnikiem.
Nie jest to więc winą Boga, że wybrał ofiarę Abla i uznał ją za wartościowszą Heb 11:4. Była wartościowsza, ponieważ była to ofiara prawego i szczerego serca, sprawiedliwego człowieka wiary, który swoją ofiarę składał będąc pobudzony wiarą, szczerością czystego serca i radością ducha. Kain na pewno by się obraził na te  słowa, bo przecież też był człowiekiem religijnym. Złożył w ofierze to co najlepsze, uważał się za człowieka wierzącego, potrzebował aprobaty, a kiedy jej nie otrzymał, uznał to za niesprawiedliwe i w gniewie zamordował brata swego. Czy mamy więc dwóch wierzących ludzi? Otóż Bóg nie nazywa Kaina wierzącym, czy przykładem wiary, ale określa tym mianem Abla Heb 11:4. To pierwszy przykład wiary o jakim wspomina biblia. Wiara Kaina okazała się czymś co Jezus nazywał obłudą religijną, pozorem      Mat 23:5, 6:1 . To pozór wiary mający na celu pozyskanie członków społeczeństwa, uzyskanie ich aprobaty przy pomocy pewnych uczynków, a nie pozyskanie aprobaty Boga. Czynią tak ludzie chcący zyskać poklask, pochwałę. Niektórzy tym sposobem próbują uzyskać opinię ludzi prawych i szlachetnych. Kain nie wziął pod uwagę, że Bóg czyta w naszych sercach i oszukać go nie można. Nas może by Kain nabrał gdybyśmy obserwowali jego starania, ale nie Boga.
Dzisiaj świat pełen jest ludzi wiary Kainowej, ale ludzie wiary Ablowej, to rzadkie diamenty na wielkiej pustyni piachu. Przyjrzyjmy się innym przykładom wiary, Henoch był kolejnym człowiekiem który z tego powodu spodobał się Bogu Heb 11:5,6. To wiara pobudza szczerych ludzi do szukania Boga, do poświęcenia, do szukania zrozumienia Słowa Bożego, przybliżania się do Boga. Innymi przykładami wiary byli Noe i Abraham Heb.11:7,8. Noe wykonał naprawdę wielką prace budowlaną, włożył wiele trudu. Abraham natomiast okazał posłuszeństwo i wyruszył w świat, chociaż nie wiedział dokąd idzie, czym okazał wielkie zaufanie do Boga. Opuścił dom, rodzinę, wygodne życie, a jego żona wyszła razem z nim  również okazując wiarę oraz miłość i szacunek do Boga i męża Heb11:11. Uwierzyła obietnicy Bożej chociaż była już w podeszłych latach. Abraham jest przykładem całkowitego zaufania wobec Boga Heb 11:17-19. Wierzył że Jahwe Bóg, aby spełnić swoje obietnice, może z martwych wzbudzić Izaaka, jego syna. Bóg widząc wiarę Abrahama gotowego oddać swego syna dla niego, postanowił oddać dla Abrahama i jego potomstwa, swego syna, aby w Chrystusie wszyscy wierzący, czyli czerpiący z przykładu wiary Abrahama, mogli otrzymać życie. I tak Abraham stał się ojcem wszystkich ludzi wiary oraz tym który otrzymał Boże obietnice Rz 4:11. Stał się wzorem, przykładem dla wszystkich chodzących według wiary. Potwierdzenie tych obietnic Bożych otrzymał Izaak 1 Moj 26:3,4. Biblia pokazuje całą linię rodową ludzi wiary, prowadzącą aż do Jezusa  Mt.1, Heb 11:20-24. Słowo Boże podaje całe mnóstwo ludzi wiary, którzy dokonali wielkich czynów właśnie dzięki wierze Heb 11:32,33.
To wiara dawała im siłę i była pobudką do dokonania tych śmiałych i wielkich czynów. Wielu innych ludzi dzięki swej wierze znosiło prześladowania Heb 11:36-38. Widzimy więc że wiara to wielka siła która tkwi w człowieku, popychając go do ofiarności, do prawości i do tego co szlachetne. Taka wiara ma uznanie Boga i to właśnie dzięki takiej wierze, człowiek który jest grzesznikiem i niedoskonałym śmiertelnikiem, możne zawrzeć pokój z Bogiem i może zostać poczytanym za prawego Rz 4:3, Rz 5:1, Rz 3:26. Nasze ofiary które składamy Bogu, mogą być jedynie oznaką naszej wdzięczności, ale nie mają mocy zbawić kogokolwiek, natomiast wiara - owszem.
Zauważmy więc, że zostajemy uznani za prawych u Boga, nie dzięki uczynkom jak to myślał Kain składając dary ofiarne, chcąc zaimponować Bogu, ale dzięki wierze, dzięki temu co mamy w sercu  Gal 2:16. Dziś nie tylko dzięki wierze w Boga, ale i w Jezusa Chrystusa, którego Bóg Jahwe zesłał dla naszego zbawienia. To właśnie wiarą mamy się uchwycić Jezusa tak, aby stał się on dla nas wszystkim i abyśmy tym sposobem odrodzili się z mocy grzechu i samolubstwa a obfitowali w nowe siły i w zupełnie nowe czyny. Przez Chrystusa mamy przystęp do Boga i  swobodę mowy Efe 3:12. Zyskujemy też  czyste sumienie, ponieważ dał on życie swoje za grzechy nasze, a więc oczyszcza nasze sumienia  Heb 9:14. Ludzie ze wszystkich narodów, tym sposobem są uznani za prawych Gal 3:8,9.
Mamy szukać takiej wiary jaką miał Jezus i dojść do jedności wiary z nim Ef 4:13,5,6. Ale to nie wszystkie błogosławieństwa jakie podaje pismo dla ludzi wierzących, ponieważ skoro należymy do Jezusa, jesteśmy w jedności wiary z nim, w podobieństwie jego wiary, to jesteśmy też potomstwem Abrahama i zgodnie z obietnicą jaką on otrzymał od Boga, jesteśmy dziedzicami Gal 3:29. To, że obietnice należą się wierzącym, potwierdza Gal 3:22. Przechodzą one z ojca Abrahama na potomka, czyli na  Jezusa Chrystusa a przez niego na wszystkich wierzących w Jezusa. Potwierdza to również Heb 6:12. Słowa tego wersetu zachęcają nas do tego, abyśmy dzięki wierze i cierpliwości naśladowali tych którzy zyskiwali uznanie Boga i dziedzictwo. Pamiętamy ten wielki obłok ludzi wiary o których wspominaliśmy wcześniej, ten werset mówi, że są oni dziedzicami obietnic Bożych i wzorami dla nas w postępowaniu, abyśmy i my byli potomstwem wiary, potomstwem naszego ojca Abrahama, ponieważ takie potomstwo ma być dziedzicem świata Rz 4:3, Gal 3:7. Abraham takie otrzymał obietnice 1Moj 12:3.

Kolejnym błogosławieństwem dla wierzących jest usynowienie Gal 3:26, Jan 1:12. Możemy więc śmiało wołać do Boga: „Ojcze nasz!“ Ludzie wiary stają się ludem wybranym, rzeczywistym Izraelem Rz 9:6-8, ponieważ to dzieci wiary stają się Izraelem Bożym Gal 6:16. Z tym Izraelem duchowym, narodem wiary, umiłowanym i wybranym, już przed wiekami obiecał Stwórca zawrzeć przymierze Jer 31:31-33. Miało to być nowe przymierze, odmienne od tego, które zawarł z Izraelem cielesnym przez proroka Mojżesza 2Moj 24:6-8. Tamto zawarcie przymierza z całym Izraelem cielesnym jest cieniem lepszego przymierza, które miało być też zawarte z całym Izraelem Bożym Kol 2:17.Cały lud Boży ma być pokropiony krwią Chrystusa 1 Pio 1:1,2, Hebr 12:24. Jezus zawiera to nowe przymierze  nie z elitą, nie z klasą duchowieństwa czy kapłaństwa. Również nie z Izraelem cielesnym jako narodem który zawiódł nie wydając dobrego owocu Łuk13:6-9, Mat 21:19. Nowe Przymierze zawarte było z ludem wiary a pierwszymi przedstawicielami tego ludu byli apostołowie, reprezentanci ludzi wiary.
Dlaczego było potrzebne nowe przymierze?
To Mojżeszowe było zapisane na tablicach kamiennych i na zwojach, było łamane, potrzebne było lepsze przymierze, zapisane w sercach, działające przez miłość i wiarę, nadchodził czas ostatecznego uporządkowania tych rzeczy Hebr 9:10. Wolą Boga  było, aby ludzkość kierowała się wiarą a nie przepisami. Pośrednikiem tego przymierza jest Jezus Chrystus  Łuk22:20, Heb 7:22. Słowa: „Włożę w nich moje prawo i napisze je na ich sercu“ - wyraźnie świadczą że chodzi o ludzi wiary, wzorujących się na Ablu czy Abrahamie i innych ludziach wiary, zobaczmy potwierdzenie tej Boskiej zapowiedzi w Heb 8:8-10. Bóg zawiera takie przymierze ponieważ chce być Bogiem ludu wiary Heb 10:16,17, Rzym 11:27. Kto nie wchodzi w to przymierze, pozostaje w grzechach swoich. Dla ludu wiary jest usprawiedliwienie i odpuszczenie grzechów, jest usynowienie, dziedzictwo, przymierze i wszelkie obietnice Boże. Wszyscy otrzymają ducha zrozumienia i poznania Hebr 8:11. To, że Bóg wybiera potomstwo wolnej, potomstwo wiary, przedstawia nam pewien symboliczny dramat Gal 4:22-27. Ten dramat przedstawia, że ludzie wiary są dziećmi tej wolnej, czyli Jerozolimy Górnej, tej wybranej przez Boga. Tym samym ludzie wiary są dziećmi obietnicy, urodzonymi według ducha.
Nie jesteśmy dziećmi służącej, czyli niewolnicy, która dzieci ma wiele i przechwala się tym. Niewolnice te liczą swe dzieci w milionach a niektóre nawet w miliardach. Tymczasem ta, która dopiero nadchodzi, która nie będzie się opierać na nakazach, dyrektywach, encyklikach, kastach przewielebnych, lecz na wierze i miłości, ona  jeszcze nie rodziła Iz 54:1. Oprócz tych, których urodziła w czasach Jezusa i apostołów  Gal 4:26-29. Ten według ciała, miał prześladować tego według ducha, tak też miało przyjść odstępstwo. A skorośmy urodzeni według ducha, znaczy to, że nasze ciało jest świątynią ducha świętego 1Kor 6:19, 1Tes 4:8. Jesteśmy budowani w świętą świątynię dla Boga Ef 2:19-22. Zapowiadał to już prorok Ez 37:26,27. Wówczas Bóg będzie z nami a my będziemy jego ludem i Bóg będzie przebywał pośród nas i będzie się przechadzał pośród nas 2Kor 6:16. Jahwe Bóg pragnie przebywać pośród ludzi wiary i miłości  a nie systemów hierarchiczno - nakazowych.  Jezus mówi: „Nie samym chlebem ma żyć człowiek, lecz każdą wypowiedzią która przechodzi przez usta Boga“ Mat 4:4. Teraz też i my, jako ludzie wiary wchodzący w Nowe Przymierze z Bogiem, możemy zapisywać prawo Boże na naszych sercach jak Jezus, też możemy już żyć nie samym chlebem, ale każdym słowem które wychodzi z ust Boga. Widzimy wiec, że Nowe Przymierze jest dla ludzi wiary a nie dla kierujących się nakazem za nakazem, którym nie wolno nawet używać własnego rozumu i wiary Iza 28:13.
To dzieci niewolnicy, systemu, organizacji hierarchicznej. Religie świata odrzucają wiarę uznając ją za bezużyteczną, zastąpili ją uczynkami, ofiarami, datkami, celebracjami, postem, a przede wszystkim zorganizowaną organizacją hierarchiczną. Sterują wiarą ludzką, panują nad nią 2Kor 1:24. Nauczają że tylko członkowie ich organizacji będą zbawieni, tylko posłuszni ich elitom. Mówią: „Musisz wierzyć tak jak my wierzymy, żeby być zbawionym.“ Takie argumenty są bezwartościowe, ponieważ tym co preferuje i co wybiera Bóg, jest wiara działająca przez miłość Gal 5:6. Taką wiarę wybiera Bóg, taka wiara daje wybawienie  i to jest dar Boży Efe 2:8. Dziękujemy Bogu za ten dar i pamiętajmy że wiarą Abrahama nikt nie sterował, wypływała prosto z serca, oby i nasza wiara wypływała prosto z serca.