OBJAWIENIE ROZDZIAŁ 5. UJRZAŁEM ZWÓJ.

Opublikowano 2022, 08, 17.

Jan w swojej wizji ujrzał Boga zasiadającego na tronie, który trzymał w prawej ręce zwój mocno opieczętowany siedmioma pieczęciami, ręka to symbol mocy, siły i potęgi działania; 1 Kron 29:12, Jer 16:21. Prawica przedstawia stan łaski, szczególną opiekę, wywyższenie; Dzie 5:31, 1 Pio 3:22. W starożytności, aż do drugiego wieku po Chrystusie, dzieła literackie zapisywano w formie zwojów, a nie ksiąg. Zwój z obu końców był nawijany na drewniane wałki posiadające z obu stron wystające uchwyty. W czasie czytania jedną ręką rozwijano zwój z jednego końca, a drugą nawijano go na drugi wałek; Obj 5:1,(UBG) „I zobaczyłem w prawej ręce zasiadającego na tronie księgę zapisaną wewnątrz i na zewnątrz, opieczętowaną siedmioma pieczęciami.” Zwój ten (księga), jest symbolem wyroków Bożych dotyczących losów świata. Zwoje lub tablice zapisane z obu stron, świadczą o tym, że treść zwoju jest kompletna, nie można do niej już nic dopisać; 2 Moj 32:15. Ważne pisma, akty kupna, zazwyczaj były związywane nićmi których zakończenia lakowano i pieczętowano; Jer 32:10,14. Pieczęcie nałożone na dokument potwierdzały jego autentyczność, zabezpieczały również przed bezprawnym otwarciem zwoju, czy grobu; Mat 27:66. Obecność tylu pieczęci świadczy o wyjątkowo ważnej treści tego zwoju, na pewno jest on pełen doniosłych informacji od Boga a złamanie pieczęci przez osoby niegodne, byłoby bardzo niebezpieczne, dlatego zabezpiecza go aż siedem pieczęci, jak siedmiocyfrowy kod do sejfu. Opieczętowanie siedmioma pieczęciami oznacza zabezpieczenie całkowite, nie do złamania bez woli Boga; Iza 29:11, „Cała ta wizja jest dla was jakby słowami zapieczętowanej księgi. Jeśli ją oddać umiejącemu czytać ze słowami: „Czytaj ją!” — powie: „Nie mogę, bo jest opieczętowana”. Ważne dokumenty pieczętowano, wtedy treść była zakryta przed pragnącymi przeczytać je i zrozumieć, niektóre rzeczy Bóg objawia dopiero w czasie ostatecznym; Dan 12:4,9, 1 Pio 1:5. I nie wszyscy otrzymują zrozumienie świętych tajemnic Bożych, ludzie którzy jedynie ustami przybliżają się do Boga, a ich serce jest przy przyjemnościach i rozkoszach, u których bojaźń Boża, to jedynie wyuczony obyczaj, tradycja, nie otrzymują zrozumienia, ich umysły są jakby w głębokim śnie; Iza 29:13-14. Chociaż czytają Słowo Boże, ich umysły nie są zdolne do przyjęcia Bożego poselstwa, sam Jezus dziękował Bogu Ojcu za to, że ukrył te rzeczy przed ludźmi butnymi i szczycącymi się wiedzą; Mat 11:25, (Poz) „W tym czasie Jezus powiedział: Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś to przed mądrymi i uczonymi [w Prawie] a objawiłeś ludziom prostym.” Ludzie prości poszli za Jezusem, zostali Jego uczniami, oni też otrzymali zrozumienie świętych tajemnic; Mat 13:11, „Odpowiedział: Wam dano poznać tajemnice królestwa niebieskiego, a im tego nie dano.” Jednak czas pierwszego przyjścia Jezusa, nie był to jeszcze czas przyjścia na stałe Króla Królestwa Bożego, Jezus miał zostać zabity, a wszelka prawda rozwalona w gruzy; Ps 89:38-45, (39-46), Zach 13:7. Kiedy w pierwszych wiekach na święty zbór nadciągnęło zapowiadane odstępstwo; Dzie 20:29,30, 2 Pio 2:1, również i te prawdy objawione przez Pana Jezusa uczniom, miały zostać opieczętowane aż do czasów końca, kiedy to miały zostać objawione nowemu ludowi, który Bóg Jahwe tworzy w czasach ostatecznych; Iza 8:16,17,(Poz), „Zamknąć [należy to] świadectwo, zapieczętować pouczenie wśród moich uczniów! (17) Wytrwale czekam na Jahwe, który oblicze swoje ukrywa przed Domem Jakuba; Jemu zaufałem.” Opieczętowanie siedmioma pieczęciami świadczy również o tym, że przesłanie zwoju ma tajemniczy charakter i jest podzielone na siedem etapów wydarzeń, każde z nich było opieczętowane osobną pieczęcią i ma być odczytywane stopniowo, wypełnienie dokonuje się po zerwaniu każdej z pieczęci, wówczas staje się w pełni zrozumiałe. Zwój jaki otrzymał prorok Ezechiel, był nieco podobny do zwoju z księgi Objawienia, zawierał narzekania i wzdychania i biadania związane z historią Izraela; Eze 2:9,10, natomiast księga Objawienia opisuje w jaki sposób dokona się zaplanowany przez Boga sąd nad światem, oznacza to, że historia tego świata zmierza ku wyznaczonemu przez Boga końcowi. Wszystko co zostało zapisane, zostało przewidziane, zapisane, i wypełni się dokładnie.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Jezus obiecał wcześniej Janowi, że objawi mu to, co ma się wydarzyć potem, czyli w przyszłości dotyczącej wielkiego dnia Pańskiego; Obj 1:10,19, Obj 4:1. Jan oczekiwał tego momentu, ten zwój musiał wzbudzić u Jana wielką ciekawość, na pewno liczył na to, że teraz z treści tego zwoju dowie się tych doniosłych, tajemniczych wiadomości. Obj 5:2, „I zobaczyłem potężnego anioła wołającego donośnym głosem: Kto jest godny otworzyć księgę i złamać jej pieczęcie?” Teraz Jan ujrzał silnego, potężnego anioła, wołającego donośnym głosem. Biblia wspomina o aniołach obdarzonych wielką siłą, zapowiadają oni wielkie wydarzenia które odbiją się na ziemi wielkim echem; Obj 10:1, Obj 18:21. Donośny głos anioła świadczy o tym, że jego obwieszczenie dociera daleko, do milionów ludzi. Anioł zadaje pytanie, „czy jest ktoś godny wykonania tego nadzwyczajnego zadania, aby przybyć i otworzyć ten zwój (księgę), i złamać jej pieczęcie.” Oto Boży plan zbawienia ludzkości przez odkupienie krwią Chrystusową, był w ręku Boga, w Jego mocy, mógł go odsłonić temu, kto dowiedzie że jest tego godnym. Ale czy wśród ludzi znajdzie się ktoś doskonały, wypróbowany, lojalny, godny powierzenia jemu tego zadania, aby mógł odsłonić ludzkości kolejność wydarzeń Bożego zamysłu doprowadzenia do zbawienia, aby mógł odsłonić wyroki Boże w sprawie losów ludzkości aż po koniec wieków?

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwój jest objaśnieniem zapisanych w Pismach proroctw, w których Bóg wyjawia nam swój zamysł co do przyszłości ziemi i ludzkości, oto nadchodzi wypełnienie się wszystkiego, dlatego Bóg chce poszerzyć naszą wiedzę na ten temat, nie pozostawia nas w nieświadomości; Iza 42:9, Ps 25:14, Amos 3:7, tylko czy będzie ktoś godny aby nam to odczytać; Obj 5:3, „Ale nikt w niebie ani na ziemi, ani pod ziemią nie mógł otworzyć księgi ani do niej zajrzeć.” Chociaż anioł wołał potężnym głosem, nikt nie odpowiadał, ponieważ ani w niebie, ani na ziemi, ani pod ziemią, czyli nigdzie, nawet wśród umarłych nie było nikogo godnego aby ten zwój odpieczętować i nam coś z tego zwoju Bożego ujawnić. Nikt z ludzi nie zasługuje na wzięcie zwoju, wszyscy są grzeszni i mali i słabi, nie posiadają ani mocy, ani umiejętności, ani nie są godni; Kazn 7:20, Iza 64:6,(5). Grzech jest powszechny, wszyscy zgrzeszyli i brakuje nam chwały Bożej; Rzym 3:23. Słowa, „nikt w niebie”, dotyczą nieba duchowego, nie nieba aniołów, dotyczą ludzkich kultów i wierzeń które symbolicznie nazywane są niebem, a które płonąc rozpuszczą się; 2 Pio 3:12. Na miejsce tego nieba Bóg stworzy nowe niebo; Iza 65:17,18, 2 Pio 3:13, będzie to nowy lud Boży który Bóg stwarza w dniach ostatecznych, a do którego wstąpił w wizji Jan aby zobaczyć co Bóg uczyni w dniach ostatecznych; Obj 1:1, Obj 22:6. Słowa „ani na ziemi” dotyczą ludów i narodów ziemi.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Jan nie widząc nikogo spośród ludzkości kto byłby godzien odczytać pismo, rozumiejąc naszą bezsilność wobec tego stanu, bardzo się rozpłakał; Obj 5:4, „I bardzo płakałem, że nie znalazł się nikt godny, aby otworzyć i czytać księgę, i do niej zajrzeć.” Jan uosabia tu płacz całej ludzkości której stan, to stan upadku i degradacji, grzechu, chorób, cierpień i śmierci; Rzym 8:22. Możemy rozumieć Jana, ponieważ wiemy jak wiele jest rzeczy które sami byśmy chcieli wiedzieć i rozumieć, także pragniemy odkryć i zrozumieć w pełni zamierzenie Boże co do ludzkości, kolej wydarzeń wiodących do zbawienia, ale bez woli Boga, nikt nie może nam pomóc; Mat 24:36, Dzie 1:7. My też jesteśmy ciekawi co znajduje się w tym tajemniczym zwoju, który zawiera Boże plany i Boże postanowienia aż do czasu ich wypełnienia. Boży plan zbawienia ludzkości powstał jeszcze zanim Biblia została napisana, wręcz przed czasy wiecznymi; 2 Tym 1:9, Efez 1:4, 1 Pio 1:19,20. Zawartość tego zwoju, znajduje się w kolejnych rozdziałach tej księgi Objawienia opisującej sąd nad światem i nierządnicą, przedstawiającej ostateczny triumf Boga i Jego świętego zboru nad Szatanem i jego światem, opisującej zwycięstwo ludu Bożego, oraz Bożą pomstę za krew niewinną przelaną na ziemi.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Jeden ze starszych skutecznie pocieszył Jana; Obj 5:5, „Wtedy jeden ze starszych powiedział do mnie: Nie płacz! Oto zwyciężył lew z pokolenia Judy, korzeń Dawida, aby otworzyć księgę i złamać siedem jej pieczęci.” Teraz głos zabiera jeden ze starszych i mówi Janowi; „Nie płacz!” Rolą starszych zawsze było pocieszanie zawiedzionych i zrozpaczonych, słowa starszego brzmią wspaniale, mówią o zwycięstwie i na pewno mogą być pocieszające; Łuk 7:13, Łuk 8:52. Pocieszenie starszego na pewno podziałało, mogło przypomnieć znającemu pisma Janowi, co na temat lwa z pokolenia Judy i korzenia Dawidowego mówi księga; 1 Moj 49:8-10, „Judo! Ciebie to sławić będą bracia, A ręka twoja na karkach twych wrogów! Synowie ojca twego głęboki złożą ci pokłon! (9) Młodym lwem Juda, Po wzięciu łupu w góryś poszedł, synu. Legł, skrada się jak lew, Jak lwica; któż by go drażnił? (10) Nie będzie berło zabrane Judzie, Laska władzy spomiędzy jego kolan, Aż nadejdzie ten, komu ona przystoi, Komu posłuch okażą narody.” Błogosławieństwa, jakie Jakub wygłosił nad swoim synem Judą, a które uchodzą za prorockie, nawiązują do Mesjasza. Umierający Jakub nazwał swego syna Judę młodym lwem, którego nikt nie ośmieli się drażnić. Z rodu Judy pochodzili królowie ludu Bożego, ten fragment pism zapowiada nadejście tego, który będzie miał prawo do panowania i do otwarcia zwoju, a Jezus właśnie pochodził z pokolenia Judy; Hebr 7:14. Śmierć Jezusa nie była porażką ale zwycięstwem, również wzbudzenie Go z martwych było zwycięstwem, i nadal będzie zwyciężał; Obj 19:13-16. Jezus nie obrał łatwej drogi, ale drogę cierpienia i trudu i śmierci, dlatego zapłacenie ceny krwi, dało Barankowi godność i dostęp do księgi. Lew jest symbolem odwagi i zwycięstwa, Jezus zwyciężył i stał się godnym aby otworzyć zwój, wypełnić wyroki Boże i nam je objaśnić; Jan 16:33. Lew przedstawia śmiałe działanie; 2 Sam 17:10, zdecydowane kroczenie do celu, Jezus nie wahał się aby wykonać wolę Bożą, był gotów oddać swoje życie dla pojednania człowieka z Bogiem przez swoją krew. Lew przedstawia Jezusa jako Chrystusa, Wodza pochodzącego z królewskiego rodu którego na pewno nikt nie odważy się drażnić. Korzeń Dawidowy, to kolejne określenie dotyczące Jezusa, który przychodzi aby rządzić poganami; Rzym 15:12. Ale w jaki sposób Pan Jezus stał się korzeniem dla Dawida, skoro Dawid był Jego przodkiem? Według ciała, Pan Jezus był synem Dawidowym, jego latoroślą, ponieważ pochodził z królewskiego rodu Dawida; Iza 11:1, ale jako Mesjasz, przez ofiarę swego życia i zmartwychwstanie, stał się korzeniem Dawidowym; Obj 22:16, Iza 11:10. Jest i synem Dawida i Panem dla Dawida; Mat 22:42-45. Korzeń uświęca gałęzie i dźwiga ich ciężar na sobie; Rzym 11:16,18. Jezus nazywa siebie korzeniem Dawidowym, On jest życiodawcą który otrzymał Boże obietnice; 2 Sam 7:12,13, jest podstawą i fundamentem zboru Bożego, jest też posiadaczem klucza Dawida który jest symbolem władzy w domu Bożym; Iza 22:22, Obj 3:7, Łuk 1:32.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Kiedy Jan zaczął się rozglądać wypatrując lwa, wówczas spostrzega, nie lwa, ale stojącego Baranka; Obj 5:6, „I zobaczyłem, a oto między tronem i czterema stworzeniami, i między starszymi stał Baranek jakby zabity, który miał siedem rogów i siedmioro oczu, które są siedmioma Duchami Boga posłanymi na całą ziemię.” Postawa stojącego Baranka, oznacza postawę Zwycięzcy; Obj 14:1, Obj 7:9, Obj 20:12, w przeciwieństwie do leżących pod stopami; 1 Król 5:3,(17), Ps 110:1. Jan chyba był zaskoczony tym, że zamiast lwa, symbolu siły i władzy, ujrzał cierpiącego pokornego Baranka w Jego męce i upokorzeniu, ale na pewno pamiętał że wcześniej Jan Chrzciciel, przedstawił Jezusa jako Baranka Bożego który gładzi grzech świata, Jezus jako Odkupiciel przedstawiony jest jako Baranek paschalny; Jan 1:29,36, 1 Kor 5:7. Takiego baranka w Izraelu ojcowie rodzin zanosili na ubój rytualny podczas Paschy, by spożyć go z całą rodziną na pamiątkę wyjścia z Egiptu. Baranek jakby zabity, przedstawiony pośród starszych i czterech istot, wskazuje na okup jako centralną naukę Słowa Bożego, to Baranek pomazany krwią, który zwyciężył śmierć. Księga Objawienia kilkukrotnie wspomina o Baranku jakby zabitym, czym podkreśla wielką rolę świętej ofiary Pana Jezusa; Obj 5:12, Obj 13:8. Był jakby zabity, ponieważ chociaż został zabity, oto stoi, zwyciężył i żyje, to Bóg go wzbudził z martwych; 1 Pio 1:21, gdyż został wypróbowany i jako wierny i lojalny aż do ofiarnej męczeńskiej śmierci Syn Boga, uzyskał pełne prawo do życia; Jan 10:17,18, Dzie 2:24. Zestawiony tu zostaje odważny i silny lew, z delikatnym i łagodnym Barankiem skorym do posłuszeństwa i pokory, który wygląda na zabitego; Obj 1:18. Kontrast tych dwóch obrazów Mesjasza, to wyraźne przedstawienie podwójnej roli Jezusa, który przyszedł najpierw jako Baranek ofiarowany za grzech, a powraca jako Lew aby dokonać sądu, rządzić światem i przynieść pokój; Obj 6:16,17. Idea Baranka składanego na ofiarę za grzechy, przewija się przez całe Pismo Święte, począwszy od Abrahama, następnie przez święto Paschy, do ofiar składanych w świątyni i do proroków zapowiadających Mesjasza jako Baranka, aż po księgę Objawienia; Dzie 8:32. Jezus zostaje przedstawiony jako Baranek, ponieważ dobrowolnie złożył swoje życie na ofiarę za ludzkość, uniżony i pokorny cierpiał w ciszy; Iza 53:6,7. Ten obraz podkreśla wielką rolę świętej krwi Chrystusowej w dokonaniu okupu za nasze grzechy; Obj 1:5. Baranek miał siedem rogów, co oznacza pełnię mocy i władzy która została Jezusowi powierzona przez Boga; Mat 28:17,18, Jan 17:1,2. Dzięki tej mocy, stanie się narzędziem Boga w realizacji Jego planu zwycięstwa nad złem i zbawienia ludzkości. Również w panowaniu nad światem ma Jezus do odegrania szczególną rolę; 1 Sam 2:10, przychodzi więc jako pełen mocy; 2 Tes 1:7. Natomiast siedmioro oczów, przedstawia pełnię wiedzy i ducha Bożego, który wychodząc od Chrystusa jak ze źródła, obejmuje świat. Obejmuje zbory Boże i rozpływa się na ludy i narody, gdyż posłany jest na całą ziemię; Obj 1:4, Obj 4:5. Czuwa aby nic nie przeszkodziło w budowie nowej świątyni Bożej; Zach 4:10.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Do tronu Bożego Jezus podchodzi jako Baranek jakby zabity, ofiarny; Obj 5:7, „Wtedy on podszedł i wziął księgę z prawej ręki zasiadającego na tronie.” Prawa ręka przedstawia też miejsce, jakie zajmuje Jezus zasiadając po prawicy Boga, a oznacza wywyższenie, stan łaski; Mat 22:44, Hebr 8:1. Bóg zasiadający na tronie, to Bóg rozpoczynający swoje panowanie na Syjonie; Ps 22:27,28, (28,29), Iza 27:13, w świętym mieście swoim, gdzie nawet władcy i dostojnicy narodów przyjdą się pokłonić; Ps 48:1,2,(2,3), Ps 47:9,(10). Przekazanie księgi Barankowi, podkreśla centralną rolę Baranka w Bożym planie dotyczącym zbawienia ludzkości, uwarunkowane było zapłaceniem odpowiedniej ceny okupu, Baranek okazuje się być godnym wzięcia i otworzenia zwoju; Obj 5:9,12. Bóg Ojciec powierzył Jezusowi ten zwój, a On nie wahał się, podszedł i od razu wziął go zdecydowanie. Tylko Baranek okazał się godnym i może przybliżyć się do Boga i wziąć księgę z Jego prawicy. Przekazanie księgi Barankowi oznacza, nadejście stosownego czasu na wprowadzenie w życie Bożego planu zbawienia ludzkości, może z jej treści Jezus dowie się o dniu i godzinie owego wielkiego dnia; Mar 13:32. Bóg Ojciec Jahwe, uznał Jezusa za godnego, dlatego został On ukoronowany chwałą i szacunkiem; Hebr 2:7-9. Tajemnice zamysłów Bożych dotyczących odkupienia ludzkości, zostały teraz przekazane wiernemu Synowi; Kol 1:20-22. Otrzymał On akceptację od Ojca do przeprowadzenia Bożego planu, do wykonania czynności Sędziego, Proroka, Kapłana i Króla; Jan 5:22. To wiara w świętą krew Baranka pozwala nam zwyciężyć Złego i jego świat; Obj 12:11, Obj 7:14, wiele ludów i narodów uzna Jezusa za godnego i przyjdzie przed tron Boga i Baranka; Obj 7:9, Iza 2:2,3.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwycięstwo Chrystusa wzbudza w nas wielki szacunek i podziw dla naszego Pana, zobaczmy jak się zachowali obserwatorzy tej sytuacji, wzięcia księgi z ręki zasiadającego na tronie; Obj 5:8, „A gdy wziął księgę, cztery stworzenia i dwudziestu czterech starszych upadło przed Barankiem, a każdy z nich miał harfę i złote czasze pełne wonności, którymi są modlitwy świętych.” Starsi i cztery istoty upadają na twarz przed Barankiem wyrażając w ten sposób błogosławieństwo i szacunek, chwałę i potęgę na wieki wieków; Obj 5:13. Cztery postacie reprezentują wszelkie żywe stworzenie służące Bogu i oddające chwałę Bogu, natomiast dwudziestu czterech starszych, to przywódcy ludu Bożego okresu czasów Królestwa Bożego, osoby doświadczone, wysokiej rangi, świadczą o tym przypisane im trony; Obj 4:4, oraz władza sądzenia; Obj 20:4, to zwycięzcy w wieńcach na głowach i w białych tunikach godności. Izraelici zawsze mieli swoich starszych, zadaniem ich było rozsądzanie spraw spornych, czy podejmowanie ważnych decyzji dla całego narodu; 4 Moj 11:16,24,25, 1 Sam 8:4, Łuk 7:3. Podobnie jak w Izraelu, w zborach chrześcijańskich rola starszych jest podobna, przewodzą oni zborowi w służbie, w wielbieniu Boga, oraz dbają o potrzeby członków zboru; Dzie 11:30, Dzie 20:17. Starsi upadają przed Barankiem, tylko Zasiadający na tronie i Baranek są godni przyjmować wyrażane w ten sposób uznanie i chwałę; Obj 19:10. Oto Jahwe wielce wywyższył swego Syna, dzieląc z nim swe Królestwo i swój tron; Obj 3:21. Wszyscy odtąd mają oddawać szacunek i cześć tak wywyższonemu przez Boga; Jan 5:23, Łuk 10:16. To nie znaczy że Bóg Ojciec ustępuje z tronu, lub że Ojciec i Syn są jedną osobą, jak to niektórzy starają się przedstawiać, ponieważ jest tu mowa o dwóch osobach i jak zawsze, pierwszeństwo czci i chwały przypisane są Ojcu; 1 Kor 15:25-28, 1 Kor 3:23, Obj 4:11. Cztery istoty i dwudziestu czterech starszych mają harfy, są to instrumenty używane przy oddawaniu chwały Jahwe w świątyni, służące do uwielbiania Boga pieśnią; Ps 33:2,3, jak widzimy, cała sytuacja dzieje się w świątyni Bożej, przed ołtarzem Bożym; Ps 43:3,4, Ps 84:3,4, gdzie cały lud będzie pełnił świętą służbę Bogu; Łuk 2:37, Ps 150:1-3. Harfa jest symbolem Słowa Bożego wydającego melodyjny i piękny dźwięk głoszenia prawdy zamierzenia Bożego. Muzyka jest tłem dla śpiewanego hymnu, który przy akompaniamencie harf, brzmi dostojnie i wspaniale; Ps 98:4,5, Ps 147:7. Harfy mają łagodne brzmienie, melodyjne, nie są hałaśliwe, co pozwala śpiewać i zarazem rozumieć co inni śpiewają. Grając na instrumentach, my także możemy wyrażać nasze uwielbienie i radość ze wspaniałego zamysłu Bożego, zbawienia ludzkości i uwolnienia nas z niewoli; Ps 149:1-4. Granie takie wyraża radość z przyjścia Boga na sąd, z objęcia Jego panowaniem ziemi; Ps 47:5-8,(6-9). Złote czasze napełnione kadzidłem, to typowe akcesoria świątynne służące do oddawania chwały Bogu, czasze które mieli starsi i istoty żywe, były to naczynia w których w świątyni trzymano ofiary płynne i sypkie, także kadzidło które było wyjątkowo cenne; 4 Moj 7:86. Złote czasze pełne kadzidła, oznaczają modlitwy świętych zanoszone przed Boga; Obj 8:3,4. Kadzidło przedstawia cenne i wyjątkowo przyjemne dla Boga modlitwy świętych, składane w ofierze przez dwudziestu czterech starszych, oraz wskazuje na ich rolę w świątyni Bożej i na związek ze zmianami kapłańskimi które usługiwały w domu Bożym; 2 Kron 8:14, 1 Kron 23:2-4. Wskazuje to również na ich związek z dwudziestoma czterema przywódcami; 2 Kron 31:2, Ezdr 6:15,18, 1 Kron 24:1-19. W świątyni żydowskiej, rano i wieczorem na ołtarzu kadzidlanym umieszczonym w miejscu świętym, kapłani spalali kadzidło przed Jahwe; 2 Moj 30:1-8. Tym sposobem modlitwa ludu Bożego była wyrażana jako wznosząca się do Boga miła woń; 3 Moj 16:12,13, Ps 141:2. Pora kadzenia była dla całego ludu czasem modlitwy; Łuk 1:8-10, Dzie 3:1. To piękny wzór dla Dzieci Boga Żywego, aby rano i wieczorem także przesyłać Bogu miłą woń swojej modlitwy, swego wysławiania i podziękowań; Kol 4:2, 1 Pio 4:7. Warto zauważyć, że kadzidło spalano jako miłą woń Bogu, a nie arcykapłanowi, jego matce czy innym ludziom, modlitwy należy kierować wyłącznie do Boga Ojca Jahwe.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Kiedy Baranek wziął zwój, starsi i istoty żywe zaśpiewały pieśń nową; Obj 5:9, „I śpiewali nową pieśń: Godzien jesteś wziąć księgę i otworzyć jej pieczęcie, ponieważ zostałeś zabity i odkupiłeś nas dla Boga przez swoją krew z każdego plemienia, języka, ludu i narodu.” Nie jest to pieśń nowa w sensie czasu jej powstania, prawda którą przyniósł Jezus, została zapomniana od czasów kiedy przyszło odstępstwo i zniszczyło prawdy pierwszego chrześcijaństwa założonego przez Jezusa. W Słowie Bożym pieśń ta istnieje od wieków, choć ukryta do czasów końca, a teraz w czasach końca ma być w pełni ujawniona; Dan 12:4,9, Ps 25:14, Obj 15:4. Dlatego można powiedzieć że jest to muzyka współczesna, pieśń czasów końca, nowa pod względem wartości, jakości i znaczenia. Ta ujawniona światłość, będzie nas prowadzić na świętą górę Boga i do Jego Przybytku; Obj 21:5. Głos zgodnego i harmonijnego śpiewu dziękczynnej pieśni za zbawienie, da wielkie świadectwo zgodne z prawdą Słowa Bożego dla wszystkich narodów; Ps 96:1,2, Ps 98:1,2. O tym że taką pieśnią słudzy Boga będą wychwalać Jahwe, czytamy już w Psalmach; Ps 40:3,(4), Ps 144:9. Jest to także pieśń wdzięczności śpiewana Barankowi za odkupienie ludzi z każdego plemienia, języka, ludu i narodu, takim śpiewem wyrażamy głębię naszych uczuć, co podnosi nas na duchu, a jednocześnie pieśnią możemy wyrażać, że Baranek jest godzien wziąć księgę i otworzyć jej pieczęcie, jest godzien ujawnić Boży plan zbawienia człowieka. Pieśń nowa, to powrót do czystych prawd Bożych, to objawiona ludowi Bożemu w dniach końca melodyjna nowa pieśń zanoszona przed tron Boga. To nowo objawiona prawda którą śpiewają cztery istoty i starsi, przewodnicząc i dając wzór, następnie będą ją śpiewać w świątyni Bożej pierwociny ludu Bożego; Obj 14:2-4, aż w końcu mają ją śpiewać ludy i narody i wyspy; Iza 42:9,10, Ps 96:1-3, wszyscy zwyciężający; Obj 15:2,3. Śpiewać ją będą miriady aniołów i wreszcie każde stworzenie; Obj 5:11-13. Śpiewana pieśń jest zarazem pieśnią Mojżesza i Baranka, ponieważ jak Mojżesz wyprowadził lud Boży z Egiptu, za co wyrażano radość i wdzięczność Jahwe z wyzwolenia, śpiewając pieśń; 2 Moj 15:19-21, Ps 81;1-10,(2-11), tak ten Mojżesz zapowiedział proroka podobnego do niego, a więc dokonującego podobnych czynów, ale na większą skalę; Dzie 7:35-37, i podobnego wybawienia; 2 Moj 15:16-18. Tematem przewodnim pieśni jest ofiarne dzieło Baranka, moc Jego krwi za którą należy się Jemu uznanie i uwielbienie, ponieważ Jezus żył ludzkim życiem, cierpiał ludzkim cierpieniem i poniósł ludzką śmierć za ludzkość świata; 1 Jan 4:14. Ta nowa pieśń mówi o tym, że Baranek jest godzien złamać pieczęcie i otworzyć zwój, bo został zabity i kupił krwią swoją dla Boga ludzi z niewoli grzechu; Hebr 9:12, Efez 1:7. Nabycie świętą krwią ludzi, oznacza spłatę długu którym zostali obciążeni przez grzech Adama, ojca ludzkości. Świadomość jak wysoką cenę zapłacił za nas Jezus, prowadzi nas do wdzięczności, która pobudza nas do wielbienia Boga i do zachowywania świętości; Mat 26:28, 1 Kor 6:20. Dlatego śmierć Jezusa Chrystusa ma moc wyzwolić nas spod mocy grzechu i śmierci; 1 Pio 1:18,19. Pieśń śpiewają starsi słowami, „odkupiłeś nas dla Boga z każdego plemienia, języka, ludu i narodu.” Wynika z tego że odkupieni starsi są reprezentantami wszystkich wykupionych plemion, języków, ludów i narodów ziemi, w imieniu wszystkich zbawionych śpiewają, że Baranek kupił ich swoją krwią, nie dla siebie, ale dla Boga Ojca. Oto Jahwe zostaje królem na Syjonie i w Nowej Jerozolimie i przed swymi starszymi; Iza 24:23, (Poz), „Wtedy czerwienią okryje się księżyc a słońce wstydem zapłonie. Bo Jahwe Zastępów będzie królował na górze Syjon i w Jerozolimie, przed swymi starszymi objawi swą chwałę.” Tu całe zgromadzenie ludu będzie wysławiać Stwórcę razem ze starszymi; Ps 107:32, „Niech Go wysławiają w zgromadzeniu ludu, niechaj Go wielbią na radzie starszych.” Gromki śpiew, to inauguracja otwarcia świątyni, witanie przychodzącego Baranka, budowniczego świątyni Bożej w jej ostatecznej formie świętego miasta, Nowej Jerozolimy. Oto zostanie obwieszczona światu doniosła wieść, że świątynia jest już gotowa do podjęcia swych zadań i ludy i narody mogą do niej przybywać; Iza 56:7. Mogą przynosić do niej swoje kadzidło (modlitwy), swój śpiew i wysławianie; Iza 38:20. Nowa pieśń, to Pieśń nad Pieśniami Salomona; Pnp 1:1, w której Oblubienica wychwala godność swego Oblubieńca jako pasterza pasącego owce wśród lilii; Pnp 2:16, „Mój umiłowany należy do mnie, a ja do niego, ten, który pasie [swoją trzodę] pomiędzy liliami.” Głowice kolumn w świątyni ozdobione były ornamentem w formie lilii; 1 Król 7:19,22, co oznacza, że Jezus będzie pasał owce swoje w duchowej świątyni, w ogrodzie Bożym, w raju Bożym; Efez 2:19-22, Ps 26:8. Jezus będzie przewodził także śpiewając nową pieśń razem z braćmi; Hebr 2:12, Ps 22:22,25,(23,26), Ps 26:12. Jeżeli przyzwyczaiłeś się do śpiewania starej pieśni w swojej denominacji, starych chorałów gregoriańskich, możesz mieć problem z przełamaniem dotychczasowych przyzwyczajeń. Będzie to dla ciebie dużym wyzwaniem i trudnością, nowa muzyka zawiera wiele nowych elementów które wymagają nauczenia się ich i opanowania. Takie opanowanie nowej pieśni jest jednak niezbędne, ponieważ wszyscy śpiewacy będą ją śpiewać przed tronem Boga i Baranka; Rzym 14:10, 2 Kor 5:10, trzeba ją dobrze opanować aby nie fałszować, lecz śpiewać śmiało, pełną piersią i jednym głosem; Hebr 4:16. Należy porzucić stare przyzwyczajenia i otworzyć się na nowatorstwo nowej pieśni; Mat 9:16,17. Osoby od lat pijące stare wino tradycji swoich kościołów, nie chcą nowego wina, mówią bowiem, „stare jest wyśmienite;” Łuk 5:39, ale w domu Bożym pić się będzie nowe wino prawdy Bożej; Iza 62:8,9. Pić się będzie nowe wino i śpiewać nową pieśń, dlatego należy odrzucić przyzwyczajenia myślowe i religijne które zniewalają człowieka, oraz tradycje środowiska które je ukształtowało, trzeba wyjść z Babilonu; 2 Kor 6:16-18. Jest konieczne aby nauczyć się śpiewać nową pieśń, ponieważ pieśni Babilonu nie znajdą Bożego uznania; Eze 26:13, Amos 5:23, Amos 8:3,10.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ta nowa pieśń mówi także o królowaniu zwycięzców na ziemi; Obj 5:10, „I uczyniłeś nas dla naszego Boga królami i kapłanami, i będziemy królować na ziemi.” Pieśń niesie przesłanie, słowa nowej pieśni potwierdzają obietnicę jaką Bóg Jahwe dał Izraelowi na górze Synaj, a która teraz ma być realizowana; 2 Moj 19:5,6, „Jeśli więc teraz chętnie posłuchacie mego głosu i będziecie przestrzegać mego Przymierza, staniecie się moją szczególną własnością spośród wszystkich narodów; bo do mnie należy cała ziemia. (6) Wy więc będziecie mi królestwem kapłanów, ludem świętym! Oto słowa, które masz powiedzieć synom Izraela.” Obietnice zostania królestwem kapłanów otrzymał cały naród Izraela, z całym narodem Bóg zawarł przymierze i cały naród stał się szczególną własnością Boga, te słowa są bardzo wyraźnym obrazem powszechnego kapłaństwa wiernych, na wzór obietnicy danej Izraelowi; Kol 2:17, 1 Kor 10:11. Jednak teraz słowa te, są kierowane do ludzi z narodów, do całego Izraela Bożego; Gal 6:16, Rzym 9:8, gdyż Izrael cielesny wzgardził posłannictwem Jezusa Chrystusa. Powszechne kapłaństwo całego ludu, potwierdzają również słowa; 1 Pio 2:5,9, „(5) sami również jak żywe kamienie budujcie swój dom duchowy, święte kapłaństwo, aby przez Jezusa Chrystusa składać ofiary duchowe, miłe Bogu!” (9) „Wy natomiast jesteście plemieniem wybranym, królewskim kapłaństwem, narodem świętym, ludem odkupionym, abyście głosili chwalebne dzieła Tego, który powołał was z ciemności do swojego przedziwnego światła.” Z tych słów wynika, że w duchowej świątyni którą mają budować chrześcijanie; 2 Kor 6:16, jesteśmy jej częścią, jako żywe kamienie świątyni, miasta świętego; Iza 26:1,2, Obj 22:14, tym samym jesteśmy kapłaństwem usługującym w świątyni: Iza 61:6, które ma składać duchowe ofiary Bogu naszemu; Rzym 12:1, Oze 14:2,(3), Hebr 13:15. W taki sposób powstaje naród święty, lud odkupiony który ma głosić chwalebne dzieła Boga. Jako uczynieni dla naszego Boga rodem królewskim; Obj 1:6 (War), czyli potomstwem już nie Adama; 1 Kor 15:22, lecz naszego Pana Jezusa; Hebr 2:13, Iza 53:10, Króla królów, jedynego przedstawiciela Boga na ziemi; Obj 19:16, stajemy się duchową świątynią i kapłaństwem, w duchowy sposób oddający cześć Bogu; Jan 4:24. I to ten naród świętych Najwyższego, otrzymuje królestwo na zawsze, na wieki wieków; Dan 2:44, Dan 7:18,27. Jezus już wcześniej złożył zwycięzcom którzy wytrwają w przeciwnościach podobne obietnice; Obj 2:26, Obj 3:21. Zwycięzcy będą królować na ziemi jak mówi końcówka tego wersetu, a więc nie w literalnym niebie albo w zaświatach jak to wielu oczekuje wierząc, że Jezus i dwudziestu czterech starszych będzie duchami w niebie. Nie można królować na ziemi przebywając gdzieś w niebie, nie można zanosić błogosławieństw narodom, przebywając w zaświatach; 1 Moj 18:18, Gal 3:8,14. Tu dwudziestu czterech starszych, jako przedstawiciele ludu Bożego, wyraźnie mówi o sobie jako o królujących na ziemi, a przecież Baranek stoi pośród starszych, pośród przedstawicieli ludu Bożego i pośród świeczników; Obj 1:12,13, czyli pośród zborów, nie w zaświatach. Jezus wyraźnie powiedział do Natanaela; Jan 1:51, (Poz) „I mówi mu: Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Ujrzycie niebiosa otwarte i aniołów Bożych idących do nieba i przychodzących z nieba do Syna Człowieczego.” Słowa te mają się wypełnić podczas panowania Jezusa Chrystusa jako Króla królów, kiedy to aniołowie będą zstępować do Syna Człowieczego, czyli będącego człowiekiem na ziemi, czego zmartwychwstały Natanael ma być świadkiem i ma to ujrzeć. My też mamy stanąć przed Synem Człowieczym i ujrzeć Go, Chrystusa bez ciała nie można by ujrzeć i nie byłby On Synem Człowieczym; Łuk 21:36, Obj 1:7, 2 Jan 7. To poprzez Jezusa Chrystusa, królującego Władcę ziemi, Dzie 5:31, Iza 40:5,10, oraz poprzez święty lud Boży który pośredniczy pomiędzy Bogiem a światem, dostąpią błogosławieństwa wszystkie narody ziemi; 1 Moj 22:17,18, 1 Moj 28:12-14.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Jak przy narodzeniu się Jezusa radowało się całe niebo, a aniołowie śpiewali; „Chwała na wysokościach Bogu;” Łuk 2:9,12-15, tak podobnie będzie się działo w tym czasie, gdy Chrystus jako godny, bierze z ręki Boga Ojca zwój i będzie nam mógł objawić głębię jego treści. Dzieje się tak, ponieważ tron Boży jest zawsze gotowy do podjęcia odpowiednich działań, do przemieszczenia się i objęcia swym wpływem i zasięgiem ziemi; Eze 1:19,20. Teraz Jan zobaczył i usłyszał to, co wcześniej ujrzał Prorok Daniel, czy pasterze; Obj 5:11, „Zobaczyłem też i usłyszałem głos wielu aniołów dokoła tronu i stworzeń, i starszych, a liczba ich wynosiła dziesięć tysięcy razy dziesięć tysięcy i tysiące tysięcy,” Dookoła tronu i stworzeń i starszych, czyli wokół Nowej Jerozolimy, wokół świątyni, czyli świętego zboru nowego ludu Bożego; Jer 3:17, Obj 22:3. Wszystko co odbywa się przed tronem, odbywa się w świątyni Boga i ma charakter liturgiczny. Jest wiele elementów składających się na liturgiczny charakter księgi Objawienia, wymienić tu można pieśni i hymny, modlitwy, kadzidło, ołtarz, księgi, święte szaty, chóry, trąby, harfy, lampy, kielichy, arkę, świeczniki, kapłanów itd. Wszystko to wyraźnie świadczy, że cały opis wydarzeń przed tronem Bożym, to opis świętego ludu przed tronem Bożym w świątyni Jahwe. Jan w swoich wizjach podgląda wydarzenia dziejące się w świątyni Bożej w dniach końca; Obj 1:10, wizje te dotyczą dnia Pańskiego; Sof 1:14-18, kiedy Bóg przychodzi do świątyni swojej; 1 Kor 3:16, gdzie Jezus jest Arcykapłanem; Obj 1:12-14. Zaraz potem Jan zobaczył wielu aniołów, które były zgromadzone wokół tronu i wokół żywych istot i starszych, a było ich miriady miriadów i tysiące tysięcy; 1 Król 22:19, Ps 148:2. Miriada, oznacza liczbę dziesięciu tysięcy, w liczbie mnogiej oznacza wielką liczbę, wielką ilość trudną do policzenia. Tak Biblia przedstawia przyjście Boga z aniołami swymi na sąd; 5 Moj 33:2. Wersety te, podobnie jak; Obj 1:12-16, powtarzają elementy z wizji Daniela; Dan 7:9,10, gdzie do „Przedwiecznego”, któremu służą „tysiące tysięcy i dziesięć tysięcy razy po dziesięć tysięcy”, przychodzi ktoś „jakby Syn Człowieczy”, któremu zostaje dane panowanie, chwała i królestwo, aby Jemu służyły wszystkie ludy, narody i języki; Judy 14, Zach 14:5, Hebr 12:22. W Dan 7:10, czytamy, że „zasiadł Sąd i otwarto księgi.” Bóg przekazał wszelki sąd Synowi; Jan 5:22, Iza 51:5, Dzie 17:31, przekazanie i otwieranie księgi, wiąże się ściśle z sądem tego świata, co potwierdza następny rozdział księgi Objawienia. Ustawienie tronu Bożego w świątyni, to przyjście Boga i Baranka do ludu Bożego; Jer 17:12, zasiadanie na nim, oznacza sąd Boży dla narodów; Ps 9:7,8,(8,9). Dwudziestu czterech starszych to także sędziowie; Łuk 22:30, Obj 20:4.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Miriady aniołów zaczęło donośnym głosem wychwalać Baranka, mówiąc że jest godzien; Obj 5:12, „Mówiących donośnym głosem: Godzien jest Baranek zabity wziąć moc i bogactwo, i mądrość, i siłę, i cześć, i chwałę, i błogosławieństwo.” Bóg Ojciec, Zasiadający na tronie, już ma moc, i cześć i chwałę itd., od zarania dziejów; Obj 7:12. Teraz udziela ich Barankowi, który jest godzien je przyjąć, zasłużył na takie wychwalanie swoją postawą, dochował bowiem wierności Bogu, zaprzeczył zarzutom Szatana że człowiek czci Boga jedynie dla korzyści; Hiob 1:9-11. Oto w wizji Jana, w pełnym zakresie wypełnia się to, co powiedział apostoł Paweł o Jezusie; Fil 2:5-11. Jahwe oddał Jezusowi wszelką władzę, a to znaczy, ze Jezus jest drugim po Bogu i sprawuje władzę w imieniu Boga i ku chwale Boga Ojca. Aniołowie oddają Barankowi chwałę i szacunek za Jego wierność Ojcu, za Jego posłuszeństwo aż do śmierci i to śmierci męczeńskiej, za lojalność. Donośnym głosem przekazują ważne poselstwo, donośny głos wskazuje, że ma ono dotrzeć ze swym przesłaniem daleko, czego ono dotyczy? Poselstwo dotyczy atrybutów Baranka które sprawiają, że jest On godny otworzyć pieczęcie i odczytać zwój. Jest ich siedem; moc, bogactwo, mądrość, siła, szacunek, chwała i błogosławieństwo. Dokładne poznanie przez nas tych atrybutów Pana Jezusa, będzie dla nas motywacją, abyśmy doceniali i obwieszczali godność Pana Jezusa. Baranek który był zabity jest godzien przyjąć moc; Mat 7:28,29. Jest godzien wziąć bogactwo, ponieważ jest źródłem duchowego bogactwa, u niego jest prawda i życie; Mat 6:19, Jan 10:10, Fil 4:19. Jest godzien wziąć mądrość, ponieważ dysponuje nią i udziela jej innym, dlatego jest naszym Nauczycielem i Mistrzem; Kol 2:2,3, 1 Kor 1:24,30. Jest godzien wziąć siłę, ponieważ jest zwycięzcą wszelkich mocarzy tego świata; Łuk 11:21,22, Efez 6:10. Jest godzien przyjąć cześć (zaszczyt, szacunek), i chwałę ponieważ Jemu powierzono wszelką władzę w niebie i na ziemi; Mat 28:18, 2 Pio 1:17, (NBG), 2 Pio 3:18. I błogosławieństwo, jako wdzięczność za dzieło odkupienia ludzkości swoją krwią. Jahwe dał Jezusowi cześć w takim sensie, że przyznał Jemu prawo do należnej czci od ludzi i aniołów jako Królowi królów i Panu panów. Jest On odbiciem atrybutów samego Boga; Hebr 1:3, należy uznać wszelkie atrybuty należne Panu Jezusowi, jako należne naszemu odkupicielowi i zbawcy, który okazał wierność i lojalność wobec Boga Ojca, czym pokazał, że jest godzien przejąć władzę nad powierzonym Jemu dziedzictwem; Jak 2:5.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

To co zaczęły miriady aniołów, w finale urzeczywistnia wszelkie stworzenie; Obj 5:13, „A wszelkie stworzenie, które jest w niebie i na ziemi, i pod ziemią, i w morzu, i wszystko, co w nich jest, słyszałem, jak mówiło: Zasiadającemu na tronie i Barankowi błogosławieństwo i cześć, i chwała, i moc na wieki wieków.” Zwrot „wszelkie stworzenie” jest uogólnieniem i oznacza każdego kto słyszy, wszystkich, wszystkie istoty żywe w całym wszechświecie; Kol 1:23, Hebr 4:13, Rzym 8:19-22. „I wszystko co w nich jest,” oznacza wszelkie inne stworzenia cieszące się życiem, cała przyroda; Ps 148:1-5, Iza 35:1, 1 Kron 16:33. Tron, to dziedzina panowania przychodzącego Boga; Obj 1:8, to Królestwo Boże, świątynia Boża; Iza 6:1,2, 1 Król 22:19. Zasiadającemu na tronie, czyli Bogu Jahwe należy się cześć i chwała i moc na wieki wieków, za zbawienie ludzkości poprzez posłanie swego Syna jako odpowiedniej ofiary złożonej dla naszego zbawienia; Obj 4:11. Cała natura składać będzie Bogu cześć i wdzięczność za dokonane dzieło zbawienia i odkupienie spod przekleństwa, tak człowieka jak i ziemi; 1 Pio 4:11, Ps 96:11-13. Cześć należy się także Barankowi; Hebr 1:6, On dokonał wielkich czynów i także zasiada na tronie; Obj 3:21, 1 Kron 17:14. W końcu wszystkie żyjące stworzenia wspólnie zaśpiewają tryumfalną pieśń i przyłączą się do wysławiania Zasiadającego na tronie i Baranka. Każde stworzenie uzna panowanie Boga nad ziemią i dostąpi pojednania z Bogiem na wieki wieków; Kol 1:20. Każde skłoni się także przed Jezusem jako Panem panów i Królem królów; Mat 25:31-33, Obj 17:14.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Kiedy wszelkie stworzenie oddawało cześć i chwałę i moc na wieki wieków Zasiadającemu na tronie i Barankowi, cztery stworzenia mówiły „amen”, a dwudziestu czterech starszych upadło i oddało pokłon żyjącemu na wieki wieków Bogu Jahwe; Obj 5:14, „A cztery stworzenia mówiły: Amen. A dwudziestu czterech starszych upadło i oddało pokłon żyjącemu na wieki wieków.” Cztery stworzenia mówiły; „Amen”, słowo „amen”, pochodzi z języka hebrajskiego i oznacza, „niech się tak stanie.” Amen było wyrażeniem zgody, aprobaty dla słów prawdy którą szczerze wyraża każde stworzenie. Natomiast starsi upadli i oddali pokłon Bogu, pokłon składany na kolanach wyraża najgłębszy szacunek i bojaźń Bożą; Ps 95:6, Ps 5:7,(8), Obj 7:11. Bóg Jahwe nazwany jest żyjącym na wieki wieków, czyli jest nieśmiertelnym Bogiem który nie umiera; Hab 1:12, 1 Tym 1:17. Tym sposobem cztery stworzenia i dwudziestu czterech starszych wyrażają pełne zaufanie, że wszystko opisane w tajemniczych zwojach wypełni się, stanie się, cały plan Boży co do zbawienia ludzkości zostanie wypełniony i zrealizowany, przez co ludzie prawi i sprawiedliwi, oraz wierzący w Boga Jahwe i w Jezusa Chrystusa jako odkupiciela naszego, zostaną zbawieni. Proroctwa Boże w zupełności się spełnią, a efekt Boskich założeń będzie szczęśliwy. W następnej kolejności Baranek będzie otwierał kolejne pieczęcie, otwarciu każdej z nich będą towarzyszyć plagi i wielkie klęski spadające na ludy i narody, które nie oddają należnej czci Bogu i Barankowi; Zach 5:1-3,(BT). Zwój jest zarazem księgą sądu Bożego nad światem który nie przyjmuje prawdy Bożej, świadczy o tym otwieranie pieczęci po których najpierw pojawia się jeździec niosący ostrzeżenia, a następnie jeźdźcy niosący wojnę, głód, zarazę i śmierć; Obj 6:1-17. Ale ci, którzy się chronią w domu Bożym, mogą ufać w Bożą ochronę; Iza 26:2, Ps 132:7-9, Ps 91:1,2, Sof 2:3.