OBJAWIENIE ROZDZIAŁ 4. POTEM UJRZAŁEM.

 

OBJAWIENIE ROZDZIAŁ 4 POTEM UJRZAŁEM.

Opublikowano 2022.06.25.

 

Jan zakończył pisanie trzech pierwszych rozdziałów księgi Objawienia, które były skierowane w pewnej mierze do zborów istniejących za jego czasów, a w pewnej do zborów w naszych czasach, chrześcijanie otrzymali w nich wiele rad, pouczeń i karcenia przekazanego im przez Jezusa Chrystusa. Począwszy od rozdziału czwartego, Jan przekazuje wiadomości mające się wypełnić w przyszłości, a dotyczące przyjścia Boga i Chrystusa w chwale Królestwa i wielkiego dnia sądu.

Słowa „potem ujrzałem,” odnoszą się do wizji i wydarzeń jakie się wydarzyły jakiś czas po napisaniu siedmiu listów do siedmiu zborów. Obj 4:1,(BWar) ”Potem widziałem, a oto drzwi były otwarte w niebie, i głos poprzedni, który słyszałem, jakby głos trąby rozmawiającej ze mną, rzekł: Wstąp tutaj, a pokażę ci, co się ma stać potem. Jan, doznając uniesienia w wizji, ujrzał drzwi otwarte w niebie, ujrzenie takich otwierających się drzwi, oznacza otrzymanie wizji i widzeń; Dzie 7:55,56, Eze 1:1. Wówczas usłyszał pierwszy głos, który był jakby głosem trąby, czyli był bardzo donośny, przenikliwie brzmiący, wyraźny, który zaprosił go aby wstąpił tam i wszedł. Trąby służyły do ostrzegania przed niebezpieczeństwem i do alarmowania mieszkańców. Poprzedni głos jakby trąby, to głos który Jan już słyszał wcześniej, to głos Jezusa Chrystusa; Obj 1:10,15, 1 Tes 4:16. Jan nie został przeniesiony w inne miejsce, gdzieś ponad obłoki, ale poprzez wizję, został przeniesiony w czasie do okresu dnia Pańskiego, aby mógł ujrzeć przyszłe wydarzenia; Obj 22:6. W zaproszeniu otrzymał obietnicę że ujrzy co ma się stać potem, czyli w przyszłości; Obj 1:19. Jan obserwuje to, co się dzieje na ziemi, potwierdza to rozdział szósty księgi Objawienia opisujący plagi następujące po otwarciu pieczęci, wyraźnie widzimy, że opisane wydarzenia dzieją się na ziemi, a nie w niebie, Jan nie oglądał więc literalnego nieba, ale oglądał wizje dotyczące przyszłych wydarzeń na ziemi. Wydarzenia jakie anioł ukazuje Janowi, to wydarzenia mające się rozegrać w dniach ostatecznych na ziemi, gdzie Bóg powołuje i tworzy swój lud, nowe niebo i nową ziemię. Wizyjne przeżycie Jana, to duchowa podróż do duchowego nieba, czyli do świątyni Boga odbudowywanej w dniach końca. Zaproszenie do wstąpienia w drzwi nieba, jest wezwaniem do spojrzenia na wydarzenia światowe poprzedzające ostateczny cel jakim będzie Nowe Jeruzalem, święte miasto do którego przybywa Bóg i Baranek. Jan nie oglądał wydarzeń które miały się wydarzyć w niebie Boga i aniołów, gdzie się dzieje wola Boża; Mat 6:10. Niektóre przekłady mówią „co musi się stać,” to określenie mówi nam, że jedne wydarzenia są następstwem innych, jak kwitnienie drzew w sadzie jest następstwem nadejścia wiosny, jak śmierć i zniszczenia są następstwem wojny, dlatego pewne wydarzenia muszą się wydarzyć, muszą zaistnieć. To że coś musi się stać, nie jest zależne od tego, że istnieje przeznaczenie, że Bóg tak z góry postanowił i na jednego spadają klęski a na drugiego samo dobro. Bóg zna serca ludzkie, wie czym ludzie się kierują i jak będą działać, oraz jakie będą tego skutki i następstwa, chociaż dla nas są one trudne do przewidzenia. Bóg nie tylko je zna, ale może ingerować i kierować nimi tak, aby Jego wola się spełniła mimo przeciwności, nie kształtuje przyszłości w formie przeznaczenia, jak to niektórzy uważają, a jedynie nieznacznie ingeruje w wydarzenia świata aby Jego wola się wypełniła. Zaproszenie Jana aby wstąpił, oznacza dostęp do tajemniczych, ukrytych wiadomości dotyczących przyszłości, które można otrzymać jedynie poprzez takie wizje od Boga; Obj 1:1, Obj 11:12. Wizji udziela Bóg a my, uważnie czytając i widząc oczami wyobraźni to, co widział Jan, będziemy razem z nim przemieszczać się w czasie i ujrzymy nadejście nowego porządku Bożego Królestwa.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Do jakich niebios w wizji wstąpił Jan? Wstąpił do duchowego nieba ludu Bożego, gdzie trafił przed tron Boga. Obj 4:2, I zaraz popadłem w zachwycenie. A oto tron stał w niebie, na tronie zaś siedział ktoś;” Jan pod wpływem ducha świętego popadł w zachwycenie, znaczy to że otrzymał duchową wizję która mogła w nim wywołać euforię; Jan 1:51, Dzie 7:55,56. W wizji zobaczył przedstawiony mu w symbolach plan Bożego działania który miał się wypełnić, doprowadzając do zaprowadzenia Królestwa Bożego. Ujrzał tron, a na tronie ktoś siedział, ujrzał chwałę i zarys osoby Boga w jasnym świetle, tron to miejsce sprawowania władzy przez Boga przybywającego i zasiadającego na tronie aby sprawować sąd; Ps 9:7,8,(8,9), Dan 7:9,10. Zasiadanie Boga na tronie, przedstawia objęcie przez Boga władzy i panowania nad ludem swoim; Jer 17:12, Jer 14:21. Tym sposobem Bóg rozpoczyna swoje panowanie wśród narodów, co oznacza, że przystępuje do działania jako władca i należy się spodziewać wydarzeń z tym związanych; Ps 47:8,(9), „Bóg króluje nad narodami, Bóg zasiada na swym świętym tronie.” Następnie Stwórca rozprzestrzeni swoje władanie na całą ziemię; Ps 103:19. W Biblii słowo „niebo” występuje w kilku znaczeniach, po pierwsze, jako niebo fizyczne po którym latają ptaki, wieją wiatry i wędrują chmury przynoszące deszcze; Ps 104:12, Ps 78:26, Zach 8:12, oznacza także przestrzeń kosmiczną z gwiazdami; 5 Moj 4:19, Iza 13:10. Istnieje także niebo, odnoszące się do dziedziny bytowania Boga; 1 Król 8:30, Mat 5:45,48, Mat 10:32,33. W tych drugich niebiosach przebywa Bóg oraz stworzeni przez Niego aniołowie; Mat 18:10, Mat 24:36. Jednak niebem jest także nazwane miejsce gdzie zamieszkał duch Boży, miejsce takie może znajdować się na ziemi, pośród ludu Bożego jako świątyni i świętego miasta Nowej Jerozolimy nazywanej Domem Boga; 1 Kor 3:16, Efez 2:22, Obj 21:3. Takie niebiosa, to niebiosa duchowe, symbol wysokiej pozycji, uznania Bożego, wywyższenia, to duchowy stan jedności z Bogiem. Przykładem może być strącenie Jerozolimy z nieba; Lam 2:1, „Ach, chmurą zaciemnia Pan w swym gniewie Córę Syjonu. Strącił z nieba na ziemię chwałę Izraela, niepomny podnóżka stóp swoich w dzień swego gniewu.” Ktoś zapyta, „Czy Jerozolima była w niebie?” Można tak powiedzieć, ponieważ w pewnym czasie Jerozolima zachowywała wierność wobec Boga i zaznawała łaski Bożej i błogosławieństw, była u Boga, lecz kiedy zaczęło się szerzyć odstępstwo, a przestrogi dawane przez proroków Jahwe nie odnosiły skutku, straciła uznanie Boga Jahwe i nadszedł czas, aby Jerozolima została odrzucona przez Boga, straciła Jego uznanie, można więc powiedzieć że Bóg strącił ją z nieba na ziemię. Zakrył ją chmurą w gniewie swoim, aby nie słyszeć jej modlitw i zrzucił ją; Lam 3:44, Lam 2:15. Oto Jerozolima straciła wysoką pozycję u Boga, Jego łaskę, mimo że była podnóżkiem Jego jako miasto Boga. Podobnie Jezus wypowiada się o Kafarnaum pytając, czy będzie wywyższone do nieba, oczywiście nie chodzi tu o pochwycenie i wyniesienie całego miasta ponad obłoki najwyższe, ale o wywyższenie jego mieszkańców, takie wywyższenie znaczyłoby dla mieszkańców miasta uznanie Boże i życie; Łuk 10:15. W księdze; Obj 13:5,6, czytamy, że bestia będzie bluźnić imieniu Boga i Jego przybytkowi, czyli tym którzy przebywają w niebie, tu również chodzi o sferę łaski Bożej w której się znajdują wierni, ci wszyscy którzy są w przybytku Bożym, a nie o jakieś miejsce w przestrzeni kosmicznej, potwierdza to kontekst który mówi o tym, że dano bestii zwyciężać ich, a przecież bestia nie będzie w niebie, aby ich zwyciężać; Obj 13:7. Słowo „niebo” odnosi się do radującego się ludu Bożego będącego pod ochroną Boga; Obj 12:12. Albo do ogromnej rzeszy ludu Bożego wysławiającego Boga słowami „Alleluja!”, co wcale nie znaczy, że ta wielka rzesza została przemieniona w duchy lub w dusze nieśmiertelne, jak to wierzą niektórzy, i teraz wysławia Boga gdzieś w przestrzeni międzygwiezdnej; Obj 19:1. Wielki tłum w niebie, to ten sam wielki tłum opisany w; Obj 19:6-8, gdzie wielki tłum raduje się z powodu zaślubin Baranka ze swoją Oblubienicą, radują się, ponieważ to oni są Oblubienicą, przygotowaną na ślub, a są w niebie, ponieważ to oni mają Boże uznanie i Jego łaskę. Niebo duchowe to stan łaski i uznania Bożego dla tych, którzy stanowią świętą świątynię Boga. Niebo, oznacza także „bardzo wysoko”; Hiob 20:6, Ezdr 9:6, Ps 107:25,26, Prz 23:4,5, Obj 18:5. Albo „z bardzo daleka” ; Iza 13:5, Mat 24:31. Takim symbolicznym językiem posługiwali się prorocy, posługiwał się sam Jezus mówiąc o zapłacie która jest w niebiosach; Łuk 6:23, Łuk 10:20. Podobnym językiem wypowiadali się apostoł Piotr czy Paweł; 1 Pio 1:4, Fil 3:20. Paweł mówi że Bóg posadził nas razem z Chrystusem w miejscach niebiańskich; Efez 2:6, a przecież nie unosimy się ponad obłokami. Paweł mówi do chrześcijan z Efezu, że przeszli z dawniejszego stanu grzesznego, do stanu łaski; Efez 2:1-3, i tym sposobem w Chrystusie dał nam mieszkanie w niebie w jedności z Nim. Niebo jest tam, gdzie jest Bóg, gdzie będziemy mogli Go spotkać i doświadczać, gdzie będzie nam bliski; Mat 5:8. Nie zawsze należy pojęcie nieba traktować dosłownie, jak to czynią wyznawcy Platona, który nauczał o duszach nieśmiertelnych wędrujących do nieba, wysoko ponad ziemię do siedziby bogów, i tam zaznających rozkoszy. Niebo Platona jest wytworem myśli ludzkiej i zostało wymyślone znacznie później niż opisano niebo Biblijne. Niestety większość wyznań rzekomo chrześcijańskich naucza swoich wyznawców nieba Platona. Biblijne niebo jest w wielu miejscach stanem łaski, uznania Bożego, ukrytym miejscem przebywania Boga i Jego dworu. Za każdym razem w ustaleniu, o które znaczenie słowa „niebo” chodzi, pomóc nam może kontekst. Niebo do którego wstąpił Jan, to świątynia Boża do której przychodzi Jahwe i napełnia ją obłokiem chwały swojej; Iza 6:1,2, 1 Król 8:10,11. Podobne wizje mamy opisane w kilku miejscach Biblii; 1 Król 22:19. I nie chodziło o zorganizowanie Janowi wycieczki i zwiedzanie przestrzeni międzygwiezdnej, ale chodziło o ukazanie nadchodzącej przyszłości i doniosłych wydarzeń na ziemi, związanych z objęciem przez Boga władzy nad światem, co obrazuje zasiadanie Boga na tronie; Obj 19:6, Ps 97:1. Nie trzeba bujać się pomiędzy obłokami aby być przed tronem Boga i Baranka, ale wystarczy wejść do świętego miasta Nowej Jerozolimy; Jer 3:17, Obj 7:9,15. To że w Obj 4:2 pisze, że tron był ustawiony w niebie, nie koniecznie musi oznaczać literalne niebo, ponieważ Nowa Jerozolima, święte miasto mające Boże uznanie za czystość, świętość i prawdę, też jest w niebie ponieważ ma łaskę Bożą i uznanie Najwyższego, i jest Jego tronem; Obj 22:3,4. Taki nowy lud Boży powstały w dniach końca, tworzy nowe niebo; Obj 21:1. Bóg w świątyni swojej, w namiocie, gdzie będzie tron Boży, donośnym głosem obwieści nam, że zamieszkał z ludźmi; Obj 21:3. A to będzie oznaczać nadejście Królestwa Bożego; Ps 47:6-8. I tak jak pierwsi chrześcijanie bez obawy przystąpili do góry Syjon i do miasta Boga żywego, Nowej Jerozolimy; Hebr 12:22, tak i my nie obawiajmy się przystąpić ze swobodą mowy do tronu łaski, aby dostąpić miłosierdzia i znaleźć łaskę ku pomocy w stosownym czasie; Hebr 4:16.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Jak wyglądał Bóg którego Jan ujrzał w wizji jako zasiadającego na tronie? Obj 4:3, „a Ten, który na nim siedział, podobny był z wyglądu do kamienia jaspisowego i karneolowego, a wokoło tronu tęcza, podobna z wyglądu do szmaragdu.Boga nikt nigdy nie widział; Jan 1:18, 2 Moj 33:20, dlatego wizja Jana którą otrzymał, chwały Najwyższego, nie ujawnia wyglądu Boga, a jedynie zmysłowe doznania proroka, które przeżywał podczas objawienia. Jan nie opisuje rzeczywistego wyglądu Boga, a jedynie doznanie które on przyrównuje do mieniących się kamieni szlachetnych i jasnego światła. Światło odbijające się od drogocennych kamieni wydaje różnokolorowy blask, drogocenne kamienie mieniące się wieloma kolorami, mają wielkie znaczenie symboliczne w Piśmie Świętym. Mówi ono o kamieniach w napierśniku i ubiorze arcykapłana, gdyż arcykapłan jest odbiciem chwały Bożej; 2 Moj 28:15-20. Z kamieni drogocennych ma być zbudowane też święte miasto Nowe Jeruzalem odbijające chwałę Bożą; Obj 21:10,11,18-21. Opisany przez Jana jaspis, to kamień krystalicznie czysty, przeźroczysty jak diament, najwyższej czystości, ilustruje Boską chwałę i doskonałość godną najwyższego uznania i zachwytu. Natomiast karneol to kamień koloru czerwonego lub pomarańczowego, to symbol barw królewskich które oznaczają, że na tronie zasiada Władca w chwale swojej, w całej gamie barw czerwieni. Krwisty kolor kamienia zdaje się symbolizować życie które przedstawia krew; 1 Moj 9:4, i miłość Boga do rodzaju ludzkiego który daje swojego Syna na okup za ludzkość; Jan 3:16, 1 Jan 4:8. W blasku chwały zasiadającego na tronie dominuje kolor czerwony i zielony, oraz wszelkie kolory tęczy. Wszystkie one przenikają się i dopełniają, chwała Boża jest pełnią wielu najpiękniejszych kolorów i barw tęczy; Eze 1:28. Blask chwały podobny był do pięknych kamieni szlachetnych mieniących się blaskiem jasnego światła, a wokół lśniła jakby tęcza mieniąca się różnobarwnymi kolorami, skrząca się niezliczoną ilością szmaragdów. Ukazanie w wizji tęczy, może oznaczać że w okresie wypełniania się tego widzenia, w życie wejdzie nowe przymierze pokoju; Iza 55:3, Eze 37:26-28, ponieważ tęcza oznacza symbolicznie przymierze Boga z ludźmi; 1 Moj 9:13. Nawet najpiękniejsze kamienie nie są w stanie oddać piękna, majestatu, chwały i potęgi Boga Najwyższego. Podobne wizje Boga zasiadającego na tronie, można znaleźć także u proroka Ezechiela; Eze 1:26.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Tron Boga Najwyższego otoczony jest dwudziestoma czterema tronami na których zasiadają starcy. Obj 4:4, „A wokoło tronu dwadzieścia cztery trony, a na tych tronach siedzących dwudziestu czterech starców, odzianych w białe szaty, a na głowach ich złote korony. Już będąc w Egipcie Izraelici mieli swoich starszych, zadaniem ich było rozsądzanie spornych spraw, podejmowanie ważnych decyzji dla całego plemienia czy narodu; 2 Moj 3:16,18, 4 Moj 11:16,24,25. Starsi byli sługami ludu, doradcami, sędziami i rozjemcami w spornych sprawach, byli też odpowiedzialni za prawidłowe funkcjonowanie lokalnych społeczności; Joz 24:1, 1 Sam 8:4. Wśród Żydów funkcja ta dotrwała do czasów apostolskich, słowo „presbyteros” występuje również w Pismach Greckich, gdzie jest mowa o radach starszych; Dzie 6:12, Mar 15:1, Łuk 7:3. Podobnie jak w Izraelu, w chrześcijaństwie rola starszych jest podobna; Dzie 11:30, Dzie 14:23, Dzie 20:17. Przewodzili oni zborowi w służbie, w wielbieniu Boga, dbali o potrzeby członków zborów; Przy 11:14, Prz 15:22, Prz 24:6. Apostoł Piotr sam zaliczył siebie do starszych; 1 Pio 5:1, Tyt 1:5. Ze spokojem możemy to podobieństwo funkcji odnieść do tej z wizji Jana, i do dwudziestu czterech starszych, gdyż chodzi tu o osoby dojrzałe, doświadczone, mające wyważone osądy, nadające się do funkcji przełożonego i pasterza; Ps 107:31,32. Ludzie którzy bardzo dobrze przewodzą zborom, ciężko pracują nie dla własnej chwały, lecz dla chwały Boga, zostaną dopuszczeni do sprawowania przewodnictwa także w Królestwie Bożym, będą mieli udział w sprawowaniu sądu; Łuk 22:30, Dan 7:9, Obj 20:4. Ponieważ wytrwali i zwyciężyli, dlatego powierzono im władzę sądzenia; Mat 19:28, Prz 21:3. Złote korony oraz trony na jakich zasiadają starcy, sugerują władzę i autorytet najważniejszych nadzorców i książąt ludu Bożego; Obj 21:21, Jer 17:25. Tylko tacy zdrowi moralnie wybrańcy będą mieli udział w rządzeniu światem i przewodzeniu ludowi Bożemu wraz z Bogiem i Barankiem; 1 Kor 1:19,26,27, Iza 32:1,2. To że trony dwudziestu czterech starszych są wokół tronu Bożego, wcale nie świadczy o tym, że znajdują się one w literalnym niebie a starsi przemienili się w duchy. Bo oto Bóg jest w swojej duchowej świątyni na ziemi; Obj 22:3,4. Starcy ci są przedstawicielami świętego zboru Boga, otaczają tron Najwyższego a ich trony są w blasku chwały bijącej od tronu Bożego. Ich trony są na Syjonie, w Nowej Jerozolimie, świątyni Bożej, jedynym miejscu zbawienia ludzkości; Iza 24:23, nie ma kilku miejsc zbawienia, ani wielu klas zbawionych jak to nauczają niektórzy. Starsi zosta przyodziani w białe szaty wybawienia, uświęcające ich ofiarą Chrystusową; Obj 6:11, ponieważ chodzili w białych szatach sprawiedliwych uczynków i zwyciężyli; Obj 19:8. W dniu przyjścia Pana Jezusa otrzymają złote korony życia; 1 Pio 5:4, Jak 1:12, i możliwość współpracy z Jezusem w osądzaniu ludów i narodów. Dwudziestu czterech starców, może oznaczać dwunastu patriarchów i dwunastu apostołów, ludzi najbardziej godnych aby zasiadać na tronach i sprawować przewodnictwo nad ludem Bożym, reprezentują oni całą odkupioną ludzkość; Hio 36:7. Chociaż nie znamy osób zasiadających na tronach, to jednak będą to przedstawiciele Nowej Jerozolimy którzy będą sprawować przewodnictwo nad narodami; Obj 2:26,27. A tron Boga i Baranka będzie w świętym mieście, Nowej Jerozolimie do której przychodzi Bóg aby zasiąść na tronie, czyli objąć władzę; Ps 11:7, Obj 22:3.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Tron Boży ukazany Janowi, który przedstawia centrum Boskiego zarządzania, mógł wzbudzić u Jana przerażenie i obawy; Obj 4:5, A z tronu wychodziły błyskawice i głosy, i grzmoty; przed tronem zaś płonęło siedem ognistych pochodni; jest to siedem duchów Bożych. Błyskawice i głosy i gromy, to duchowa i symboliczna wymowa mocy i potęgi Boga ujawniana człowiekowi podczas Jego przyjścia; Ps 50:1-6. Wówczas jasne światło błyskawic od tronu Bożego, oświeci najciemniejsze siedliska zepsucia; Mat 10:26, 1 Kor 3:13, 1 Kor 4:5. A głosy i grzmoty będą jak głośne wyroki Boga; Jer 23:29, Hiob 37:2-5. Każdemu czytelnikowi Biblii takie wydarzenia jak błyskawice, głosy i gromy, na pewno skojarzą się z wydarzeniami na górze Synaj, kiedy Mojżesz wyprowadził lud z obozu na spotkanie z prawdziwym Bogiem, i stanęli u stóp góry; 2 Moj 19:16-19. Widok jaki zobaczył Jan musiał być przerażający i wzbudzać bojaźń Bożą, podobny widok ujrzał lud Boży, kiedy Bóg zstąpił na górę Synaj; 2 Moj 20:18-20. Skoro spotkanie ludu Bożego z Bogiem było na górze Synaj, to spotkanie z księgi; Obj 4, również jest spotkaniem Boga z przedstawicielami Jego ludu, ponieważ były to wydarzenia które są obrazem wydarzeń, na znacznie większą skalę w czasach nadchodzących; 1 Kor 10:11. Dlatego także chrześcijanie powinni przejawiać bojaźń Bożą i w bojaźni pełnić służbę dla Boga; Dzie 9:31, 2 Kor 7:1, Hebr 12:28. Czasem aniołowie, posłańcy Boży odgrywają rolę głosów obwieszczających doniosłe orędzia, lub występują w roli wykonawców wyroków Bożych; Obj 14:6,7, Obj 16:1, na rozkaz Boga rządzą siłami przyrody i mają władzę nad żywiołami; Obj 7:1. Albo stanowią hufce niebiańskiego wojska towarzyszące zwycięskiemu Chrystusowi; Obj 19:14. Cherubini usługujący przed tronem także są przedstawieni jako ogień i błyskawice; Eze 1:13,14. Wszystko to, czego góra była symbolem, zostało ukazane Janowi jako wypełnienie pełni; Hebr 8:5. Obwieszczenia wyroków Bożych, są jak gromy i głosy i błyskawice, a oznacza nadchodzący wielki dzień sądu; Obj 8:5. Skrzynia Przymierza jest doskonałym obrazem tronu Bożego w świętym mieście; 2 Moj 25:22. Trony sądu mają stać w Nowej Jerozolimie; Ps 122:1-5. Rynek miasta będzie jako złoto czyste, ponieważ jest miejscem wydawania sprawiedliwych sądów; Obj 21:21, Obj 22:2. Rynek zawsze był miejscem sądzenia; Dzie 16:19. Siedem lamp to symbol ducha świętego który w postaci światła prawdy dociera do milionów ludzi poprzez święte zbory Boże; 2 Moj 25:37, Zach 4:2. Liczba siedem oznacza pełnię, wszystkie zbory które w dniach ostatecznych będą zajmować się oświetlaniem drogi dla ludzkości, obwieszczać ewangelię ludom i narodom, będą stanowić siedem ognistych pochodni (lamp) będących przed tronem Bożym; Mat 5:14-16. Siedem duchów Bożych działa poprzez pełnię ludu Bożego, w dniach ostatnich do ludów i narodów mówi duch i Oblubienica; Obj 1:4, Obj 22:17. Lud Boży oświecony takim światłem, jest dobrze wyposażony, jest stale odnawiany światłem i ciepłem ducha świętego, może też pomagać drugim w wydawaniu owoców ducha Bożego w życiu swoim; Gal 5:22,23. To oddziaływanie ducha sprawia, że wszyscy mogą stanąć w białych szatach pomiędzy ludźmi odkupionymi krwią Baranka; Obj 5:9.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Tron Boży stoi jakby nad brzegiem szklistego morza podobnego do kryształu; Obj 4:6, „Przed tronem także jakby morze szkliste podobne do kryształu; a w pośrodku, wokoło tronu cztery postacie pełne oczu z przodu i z tyłu.” Przed tronem, czyli przed obliczem Boga Jan ujrzał jakby morze szklące się, kryształowo czyste, jego powierzchnia była niczym lustro odbijające chwałę promieniującą od Boga, skrzącą się światłem i kolorami niczym drogocenne kamienie; Ps 104:1-2. Podobną wizję miał prorok Ezechiel który ujrzał nad głowami czterech postaci, coś na podobieństwo przestworza które było niczym skrzenie się lśniącego kryształu; Eze 1:22, 2 Moj 24:10. W takim majestacie i dostojeństwie, Bóg Jahwe przedstawiany jest jako Władca w świątyni swojej do której narody wstępują przynosząc dary; Ps 96:6-9. Słowa „przestworze” albo „morze”, oznacza rozległe przestrzenie, nieograniczone powierzchnie tworzące posadzkę sali tronowej, podnóżek Boga, są obrazem całego oczyszczonego ludu Bożego na ziemi jako świętego miejsca, czystego jak kryształ, będącego podnóżkiem i odpoczynkiem dla stóp Boga; Eze 43:7, 1 Kron 28:2. Podobnie w innym fragmencie, Bóg nazywa swój lud podnóżkiem swoim; Lam 2:1. Te lśniące krystaliczną czystością przestrzenie, to miejsce gdzie Bóg się przechadza; 3 Moj 26:11,12, 2 Kor 6:16-18. Psalmista zachęca nas, abyśmy weszli do przybytku Jego i pokłonili się u podnóżka nóg Boga, czyli abyśmy pośród jego ludu oddawali pokłony Bogu; Ps 99:5, Ps 132:7. To przybytek Boży będzie lśnił tym krystalicznie czystym światłem; Ps 43:3, Mat 13:43, Dan 12:3. To święty lud Boży będzie tym Przybytkiem, przestworzem Jego siły, nieboskłonem, szklistym morzem podobnym do kryształu wychwalającym Boga za dzieła Jego; Ps 150:1-6. Czym jest szklane morze, dokładniej dowiadujemy się z; Obj 15:2-4, „I ujrzałem jakby morze szklane, zmieszane z ogniem, i tych, co zwyciężają Bestię i jej obraz, i liczbę jej imienia, stojących nad morzem szklanym, mających harfy Boże. (3) Śpiewają oni pieśń Mojżesza, sługi Bożego, i pieśń Baranka: Dzieła Twoje są wielkie i godne podziwu, Panie, Boże, Władco wszechrzeczy! Sprawiedliwe i wierne są Twoje drogi, Królu narodów! (4) Któż by się Ciebie nie bał, o Panie, i nie uczcił Twego imienia? Bo tylko Ty jesteś Święty, albowiem wszystkie narody przyjdą i padną na twarz przed Tobą, bo ujawniły się Twoje sprawiedliwe wyroki.” Jan widzi morze szklane zmieszane z ogniem, jest to obraz ludu Bożego wypróbowanego w ogniu prób, dlatego należą do zwycięzców zwyciężających Bestię i jej obraz. Natomiast prorok Izajasz mówi nam, jak będzie wyglądała święta niewiasta odbijająca chwałę Jahwe; Iza 54:11,12,(Poz)O ty biedna, smagana burzami, niepocieszona! Oto Ja twe kamienie na diamentach osadzę, a fundamenty twoje na szafirach! (12) Blanki twych baszt wykonam z rubinów, a twoje bramy z kryształów i wszystkie twe mury z drogich kamieni.Podobnie mówi o Oblubienicy Baranka apostoł Jan; Obj 21:10,11,(Poz) I uniósł mnie w zachwyceniu na górę wielką i wysoką, i ukazał mi Miasto Święte - Jeruzalem zstępujące z nieba od Boga, (11) mające chwałę Bożą. Źródło jego światła podobne do kamienia drogocennego, jakby do jaspisu o przejrzystości kryształu.Czytamy tu, że morzem szklanym podobnym do kryształu jest miasto święte, Nowa Jerozolima, a źródło światła tego miasta pochodzi od Boga, dzięki chwale Bożej wygląda ono jakby było z kamieni szlachetnych lub krystalicznego szkła; Obj 21:18, „Mur jego jest zbudowany z jaspisu, a samo Miasto - to czyste złoto do szkła czystego podobne.Podobnie w wizji świątyni, rynek miasta jest jak czyste złoto, jak przeźroczyste szkło; Obj 21:21, „A dwanaście bram - to dwanaście pereł. Każda brama była z jednej perły. Rynek Miasta - to czyste złoto jak szkło przezroczyste. Złoto jest symbolem tego co oczyszczone ogniem, cenne, wypróbowane, więc może być przyniesione jako dar do domu Bożego i poświęcone Bogu; Joz 6:19, 4 Moj 31:22,23. Słowo Boże uczy nas, że morze szklane to miasto święte Nowa Jerozolima, albo inaczej, Oblubienica Baranka kryształowo czysta w szatach ze złotymi zdobieniami; Ps 45:13,(14), nieskalanie czysta dziewica; 2 Kor 11:2, Pnp 4:7. Lud Boży który korzysta z wód rzeki życia, sam staje się jak wody rzeki czyste i przejrzyste jak kryształ; Obj 22:1, „Potem ukazał mi rzekę wody życia, lśniącą jak kryształ, wypływającą z tronu Boga i Baranka.Rzeka wody życia oczyszcza lud Boży, sprawia że morze staje się kryształowo czyste. Szkło, złoto i kryształ są symbolem czystości, wręcz przeźroczystej czystości; Hio 28:17. Morze podobne do kryształu, przedstawia więc wielkie ilości ludzi świętych, czystych, oczyszczonych z grzechu swego, odbijających chwałę Bożą. Morze zawsze przedstawiało ludy i narody; Iza 57:20, Ps 18:4,(5), Eze 26:3, te wzburzone ludy i narody świata zostaną zgromione przez Boga naszego; Iza 17:12,13, i tego morza już nie będzie; Obj 21:1. Przed Bogiem będzie spokojne morze, czyste jak tafla szklana, jak przeźroczysty kamień jaspisu, ponieważ Bóg czyni wszystko nowe, buduje Nową Jerozolimę, święte miasto; Obj 21:5, Ps 48:2,3. Lud Boży jest jak wiele wód wysławiających Boga; Obj 19:6. To w mieście świętym stał będzie tron Boga i chwała Boga je opromieni, i nie będzie już w nim żadnego przekleństwa, ale sprawiedliwi będą oddawać cześć Bogu przed tronem Bożym, a zwycięzcy podobnie jak Jan, będą widzieć oblicze Boga; Obj 22:3,4, Obj 7:15. Nie znajdzie się w nim niczego zbudowanego ze słomy i ścierni tradycji i nauk ludzkich; 1 Kor 3:12,13. Cztery postacie pełne oczu w pośrodku tronu, czyli najbliżej Boga; Eze 1:4,5, to asysta tronowa Boga, pośredniczą pomiędzy Bogiem a światem materialnym, reprezentują całe stworzenie przed Bogiem. Chociaż Jan nie stosuje nazwy dla nich, prorok Ezechiel nazywa je Cherubinami; Eze 10:16, a prorok Izajasz Serafinami; Iza 6:2, postacie które ujrzał Jan bardziej przypominają Serafinów usługujących Bogu przy tronie. Są one pełne oczu z przodu i z tyłu, co oznacza że są czujne, nie śpią, a będąc w ruchu nie zatrzymują się. Oczy przedstawiają ducha Bożego, postacie przepełnione duchem Bożym i są zdolne obserwować cztery strony świata, gdyż liczba cztery oznacza, że rozciągają swój wpływ na cztery strony świata; Jer 23:24, Eze 10:12.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Każda z tych istot ma inne oblicze, jednak ich oblicza nie przedstawiają cech jakie one same posiadają, ale raczej charakter wydarzeń jakie inspirują, wydarzenia mogą być różne, więc i postacie znacznie się różnią; Obj 4:7, „Postać pierwsza podobna była do lwa, postać druga podobna była do cielca, postać trzecia miała twarz jakby człowieczą, a postać czwarta podobna była do orła w locie.” Cztery postacie (istoty), przedstawiają Boga działającego na ziemi; Ps 99:1, Iza 37:16. Przybycie Boga i rozpoczęcie królowania wśród narodów, odbywa się na cherubach; Ps 18:9,10,(10,11), Ps 80:1(2). Postać pierwsza jest uosobieniem odwagi i waleczności lwa; 2 Sam 17:10, Prz 28:1, Iza 31:4, lew przedstawia też zwycięzcę; Obj 2:7,11,17, Obj 3:12. Postać druga, cielca, przedstawia moc, siłę; Prz 14:4, Obj 6:3,4. Postać trzecia miała twarz jakby człowieczą, oznacza ona człowieka niedoskonałego, grzesznego, upartego, o twardym obliczu jak skała; Jer 5:3,12, Kazn 7:20. Czwarta postać miała oblicze orła w locie; Lam 4:19. Orzeł to drapieżnik niosący szybką zagładę z powietrza; Obj 6:7,8. Każda z postaci obrócona była wobec Jana swoim obliczem, istoty te różniły się od postaci opisanych przez proroka Ezechiela, które posiadały jeszcze trzy inne oblicza i po cztery skrzydła, ale są do nich podobne; Eze 1:10, Eze 10:21. Pierwsze wspomnienie o cherubach mamy w Piśmie Świętym w; 1 Moj 3:24, gdzie czytamy o tym, że po wypędzeniu człowieka z ogrodu Eden, Bóg postawił cherubów i płomieniste ostrze miecza który się stale obraca by strzec drogi do drzewa życia, to zadanie cherubini pełnią do dni dzisiejszych pilnując aby ludzie niegodni, nie odnaleźli drogi do drzewa życia, ale droga do drzewa życia zostanie otwarta. Na wieku Skrzyni Przymierza, stanowiącej najświętszy przedmiot w Przybytku, były wyobrażenia dwóch złotych cherubów; 2 Moj 25:18-20. Są to pierwowzory postaci znajdujących się wokół tronu Bożego, gdyż arka jest obrazem tronu Bożego. W tym miejscu Bóg spotykał się z wybranym przedstawicielem ludzi; 2 Moj 25:22, 4 Moj 7:89, aby umożliwić człowiekowi w nawiązaniu relacji z własną osobą, podobnie jak było na początku, kiedy to Bóg przechadzał się pośród ludzi, a oni przeżywali szczęśliwe chwile. Cheruby wyznaczały miejsce spotkań człowieka z Bogiem; Eze 10:15. To z nakazu tych postaci pojawiają się straszne manifestacje gniewu Bożego i to od nich aniołowie otrzymują siedem złotych czasz gniewu Bożego; Obj 6:3-7, Obj 15:7. Tron Boży przedstawiony jest jako płomienie ognia; Dan 7:9, również Cherubini stoją pośród ognia; Eze 1:13, Eze 10:6. To poprzez wydarzenia jakie inspirują, możemy zauważyć że Bóg przystąpił do działania na ziemi; Obj 6:1,2.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Cztery postacie usługując przy tronie Boga, zarazem biorą czynny udział w wielbieniu Boga; Obj 4:8, „A każda z tych czterech postaci miała po sześć skrzydeł, a wokoło i wewnątrz były pełne oczu; i nie odpoczywając ani w dzień, ani w nocy śpiewały: Święty, święty, święty jest Pan, Bóg Wszechmogący, który był i który jest, i który ma przyjść.” Postacie z wizji Jana wyglądem i funkcją przypominają Serafiny z widzenia Izajasza i w podobny sposób biorą udział w wychwalaniu Boga. Każda z tych postaci miała po sześć skrzydeł; Iza 6:2, a to oznacza gotowość tych istot, do niezwłocznego wypełniania rozkazów Bożych i możliwość szybkiego przemieszczania się. Podobni do nich Cherubini, usługują przy tronie Boga jako powożący rydwanem Bożym, gdyż tron Boga czasem przedstawiany jest na kołach, jako szybki wóz bojowy; Dan 7:9, Eze 1:19,20. Bóg Jahwe przedstawiany jest jako zasiadający na cherubach; 2 Król 19:15, ponieważ zasiada na tronie przenoszonym, przewożonym przez cheruby. Istoty te są pełne oczu wszędzie; Eze 1:18, Eze 10:12, to Boży monitoring, widzą wszystko doskonale, nawet skryte miejsca na ziemi, skryte myśli ludzkich serc; Ps 11:4, Hio 28:24, 5 Moj 11:11,12. Dla Boga nie ma nic ukrytego, oczy przedstawiają ducha Bożego który dociera wszędzie i umożliwia im taką doskonałą spostrzegawczość; Prz 15:3, Hebr 4:13. Serafini to istoty będące najbliżej Boga i w okresie kiedy tron Boży nie przemieszcza się, skupiają swoją uwagę na wychwalaniu świętości Boga; Obj 19:4, który jest Bogiem Wszechmocnym; Obj 1:8, Łuk 1:49. Bóg przychodzący, to Bóg obejmujący władzę nad światem i obejmujący Królestwo; Obj 11:17. Jahwe przybywający na sąd, jest Bogiem przychodzącym; 1 Kron 16:33. Opisane istoty, usługują Bogu podobnie jak Serafini, wychwalaniem świętości Boga i przewodzeniem w wychwalaniu; Iza 6:3. Wypowiadanie po trzykroć, „święty, święty, święty,” podkreśla wielką wagę świętości Boga, podkreślają że Bóg jest godzien najwyższej czci, uwielbienia i pełnego zaufania. Sformułowanie „Wszechmogący który był, który jest, i który ma przyjść,mówi nam, że Jahwe jest Bogiem który istnieje sam przez się, nie miał ani początku, ani końca, był, jest i będzie w nieskończoność. Jahwe jest tym, który ma przyjść wraz ze swoim Królestwem; Mat 6:10, Mat 25:34.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Cztery postacie stale inicjują wychwalanie Boga, a po nich inni idą ich śladem i składają dziękczynienie Bogu Najwyższemu który siedzi na tronie; Obj 4:9, „A gdy postacie oddadzą chwałę i cześć, i złożą dziękczynienie temu, który siedzi na tronie, który żyje na wieki wieków,” Pozycja siedzącego na tronie, wskazuje na wieczną nienaruszalność władzy i potęgi Boga. Tron jako miejsce najświętsze, znajduje się pod skrzydłami cherubów; 1 Król 8:6, 2 Kron 5:7. Bóg Jahwe jest święty, doskonały, Wszechmogący i żyjący na wieki, jest ponad czasem i przestrzenią, bez początku i końca, jest tym który był, który jest i który ma przyjść; Obj 1:4. Zasiadanie Boga na tronie przedstawia przystępowanie do działania; 1 Król 22:18-22, Obj 19:6. Bóg jest władcą nad całym wszechświatem i w każdej chwili może przystąpić do działania, uczynić wszystko nowe; Ps 47:8, Obj 21:5. Cześć, to otaczanie kogoś miłością i szacunkiem, okazywanie podziwu i uznania, całe niebiosa stale oddają Bogu cześć i chwałę, bo Mu się należą; Obj 7:11,12. Nadchodzi czas, żeby cała ziemia także oddawała należną Bogu cześć i chwałę, zgodnie ze słowami Jezusa; Jan 4:23,24, Obj 7:9. Cały dom Boży pełen będzie chwały Bożej; Obj 1:6, Obj 15:8. Wszyscy którzy doceniają dzieło Boga jako Stwórcy, stale powinni składać Bogu dziękczynienie; Fil 4:6, Kol 2:7. Dziękczynienie, to nasze duchowe ofiary składane Bogu; Ps 50:23, Ps 95:1-3. Oddawanie Bogu podziękowań jest formą wyrażania naszej wdzięczności i oddawania Bogu chwały; Efez 5:20, 1 Tes 5:18. Słowa, „który żyje na wieki wieków,” oznaczają, że Bóg Jahwe jest nieśmiertelny, wieczny; Hab 1:12, „Czy nie od wieków istniejesz, o Jahwe, Boże mój, Święty, Nieśmiertelny?” Bóg prawdziwy nie jest kimś, kto mógłby umrzeć jak umarł Syn Boży Jezus Chrystus, ale żyje po czas niezmierzony; Dan 4:34, Dan 12:7. Bóg żyje na wieki wieków; Obj 10:5,6, Ps 90:2, 1 Tym 1:17.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Dwudziestu czterech starszych naśladuje cztery żywe postacie i kiedy tamci oddają chwałę Bogu, tak zaraz i ci czynią. Obj 4:10, „upada dwudziestu czterech starców przed tym, który siedzi na tronie, i oddaje pokłon temu, który żyje na wieki wieków i składa korony swoje przed tronem, mówiąc: Objawienie Jana, to księga prorocza opisująca wizje dotyczące końca istnienia obecnego świata, oraz dzieje ludzi prawych, wierzących, stojących przed tronem Boga, oraz tych, którzy będą nimi przewodzić, czyli dwudziestu czterech starszych, to Wyższa Rada Starszych. Jan używa terminu (starsi), który niekoniecznie odnosi się do wieku, ale raczej do funkcji związanej z zarządzaniem, doświadczeniem i autorytetem. Fakt że dwudziestu czterech starców składa w ofierze modlitwy świętych; Obj 5:8, wskazuje na ich związek ze zmianami kapłańskimi, a dokładniej z ich dwudziestoma czterema przywódcami; 2 Kron 31:2. To reprezentanci sług Boga z całych dziejów ludzkości, odpowiednik dwudziestu czterech naczelników zmian kapłańskich usługujących w domu Bożym; 1 Kron 24:5-18. Albo odpowiednik dowódców grup usługujących w domu Dawida; 1 Kron 27:1-31. Za czasów Jezusa ten podział był cały czas aktualny; Łuk 1:5,8,9, 1 Kron 24:10. Ich liczba jest sumą dwóch dwunastek, i nawiązuje do dwunastu pokoleń Izraela oraz do dwunastu apostołów, stanowiąc niejako syntezę Starego i Nowego Przymierza. Dwudziestu czterech starszych jest obrazem na nadzorców i przełożonych świątyni Domu Bożego, którego głową i arcykapłanem jest Jezus Chrystus; Hebr 3:6, Hebr 5:4,5. Tak jak tamci z czasów Dawida, współpracowali z arcykapłanem świątyni, tak i ci będą współpracować z arcykapłanem Jezusem Chrystusem; 1 Pio 5:4. Oddają pokłon Temu, który siedzi na tronie i oddają Jemu cześć za zrealizowane dzieło odkupienia w Jezusie Chrystusie. Korony, wieńce, to symbol zwycięstwa, godności, postawa tych starszych jest godna pochwały, gotowi są złożyć swoje korony, swoje przywileje i życie przed tronem Bożym, uzależniając je od Boga który ich powołuje do godności przedstawicieli ludu. Gotowi są wyzbyć się swojej chwały, przejawiają wielką pokorę. To prawdziwi zwycięzcy, sprawiedliwi, prawi, odważni, gotowi do poświęceń, oddani i zjednoczeni w pracy i służbie dla Boga, dlatego są godni; 1 Sam 2:8, Ps 113:7,8, Ps 45:16,(17). Są wspaniałym przykładem dla nas, abyśmy także tylko Bogu oddawali należną Jemu cześć i chwałę; Obj 22:8,9.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Bóg godzien jest najwyższej czci, uwielbienia i chwały; Obj 4:11, „Godzien jesteś, Panie i Boże nasz, przyjąć chwałę i cześć, i moc, ponieważ Ty stworzyłeś wszystko, i z woli twojej zostało stworzone, i zaistniało.” Dwudziestu czterech starszych przewodzi w wielbieniu Boga całemu ludowi Bożemu wzorując się na czterech postaciach reprezentujących całe stworzenie, biorą harfy i śpiewają Bogu nową pieśń prawdy; Obj 5:8-10, Obj 19:4. Wszelka moc, potęga i władza należy do Boga, oddawanie Bogu chwały, oznacza uwielbienie i cześć; Judy 25, Obj 14:7. Oznacza podporządkowanie się Jego mocy, co przyczynia się do jedności zboru i buduje współpracę i zdrowe relacje wśród ludu Bożego; Ps 95:6, Obj 5:13. Bóg jest tym, który stworzył wszystko i z Jego woli wszystko zaistniało; Obj 10:6, Efez 3:9, my sami niczego nie jesteśmy w stanie uczynić, dlatego musimy pamiętać aby nie zawłaszczać chwały należnej Bogu, ale stale przyznawać ją Bogu naszemu; Obj 15:8, Obj 19:1. Mamy żyć dla spełniania woli Bożej, ponieważ wszystko zaistniało z Jego woli. Sam Bóg, Stwórca wszechświata był przyczyną wszelkiego stworzenia, które powinno oddawać należną Jemu cześć i chwałę. Każdy z nas powinien okazywać Bogu wdzięczność, bowiem nasze życie spoczywa w Jego ręku. Starsi uczestniczą w oddawaniu czci Najwyższemu za dzieło stworzenia które zaistniało z woli Boga. Dwudziestu czterech starszych bierze udział w wysławianiu zasiadającego na tronie, razem z czterema postaciami i wielką rzeszą ludzi mających uznanie Boga; Obj 19:1-4, Obj 11:16. Tak jak Jezus podróżował do Jerozolimy i tam prowadził działalność ewangelizacyjną; Łuk 13:22, Łuk 19:28, Łuk 18:31. Tak i my musimy postawić sobie za cel naszego życia, naśladowanie Jezusa i stałe zmierzanie do Nowej Jerozolimy, aby tam pełnić święta służbę przed tronem Boga; Rzym 12:1. Nowe Jeruzalem będzie ostatecznym porządkiem świata, a każdy kto wybierze się w tę drogę wąskim traktem: Mat 7:14, 1 Pio 4:18, uda się do świętego miasta i będzie miał udział w nowym porządku Królestwa Bożego; Ps 15:1-3. Rozdział czwarty księgi Objawienia, w proroczy sposób ukazuje przyszłość świętego zboru, jego ostateczny tryumf zbawionych jako krystalicznie czystego, spokojnego morza przed tronem Boga; Ps 24:3,4. Dlatego i my przywdziejmy odzienie świętych uczynków i wejdźmy przed oblicze Boga, pokłońmy się Jahwe, Bogu naszemu; 1 Kron 16:29, „Oddajcie Jahwe chwałę Jego Imienia, przynoście dar i chodźcie przed Jego oblicze, kłaniajcie się Jahwe w odzieniu świętym.

Script logo
Polecam strony: Naprawa hydrauliki Szczecin Szczecin Dzieci Boga