OBJAWIENIE ROZDZIAŁ 1
Opublikowano 2021 11 03.
OBJAWIENIE ROZDZIAŁ 1.
JAN DO SIEDMIU ZBORÓW.
Apokalipsa, znaczy odsłonięcie, objawienie, księga ta zawiera objawienie spraw okrytych przez Boga tajemnicą aż do czasu końca; Dan 12:4,9. Jednakże jest Bóg w niebiosach który wyjawia tajemnice; Dan 2:28.
Przy pomocy treści księgi Objawienia, Bóg przedstawia nam swój zamysł co do nadchodzącej przyszłości, co do przyjścia Królestwa Bożego i wydarzeń z tym związanych; Obj 1:19, Obj 4:1. W dzisiejszych czasach wielu szczerych wobec Boga ludzi, pragnie dowiedzieć się więcej szczegółów związanych z wtórym przyjściem Jezusa Chrystusa i Królestwa Bożego, a treść tej księgi poprawnie zinterpretowana umożliwia to nam. Źródłem objawienia jest Bóg który przekazał je Jezusowi, a ten posłał swego anioła i przez niego w znakach przedstawił je wiernemu słudze Janowi; Obj 1:1,2,( P dos), „Objawienie Jezusa Chrystusa, które dał mu Bóg, aby ukazać swoim sługom to, co wkrótce musi się stać, a [co] przez posłanie swego anioła zaznaczył [On] swemu słudze Janowi, (2) który to, co zobaczył, poświadczył jako Słowo Boże i świadectwo Jezusa Chrystusa.” Bóg ukrył w Biblii wiele tajemnic dotyczących zbawienia, księga Objawienia ujawnia wiele ważnych informacji mówiących o wtórym przyjściu Chrystusa i o okresie Milenium; Obj 22:6. Chrystus Pan odkrywa Janowi tę przyszłość za pośrednictwem anioła, który we wstrząsających i tajemniczych obrazach (wizjach) ukazuje Janowi, co wkrótce musi się stać, to wkrótce, dotyczy dnia Pańskiego. Wizje te przedstawiają wielką walkę ludu Bożego, zebranego w dniach ostatecznych przez Chrystusa Pana a światem ciemności, aż do ostatecznego zwycięstwa prawości nad złem i prawdy nad kłamstwem. Treść księgi została nam podana za pomocą znaków, aby ludzie którzy nie mają wystarczającej szczerości wobec Boga, nie mogli jej zrozumieć, tylko szczerze oddani chwalcy Boga Najwyższego i słudzy Jezusa Chrystusa, otrzymują umiejętność zrozumienia prawd opisanych w świętej księdze; Iza 29:10-12, Mat 13:10,11. Aby wrogowie nie mieli podstawy do ingerencji, księga ta została napisana przy pomocy symboli i obrazów, jednak duch święty wyjaśnia jej treść i każdy kto chce wypełniać wolę Boga, ten rozezna tę naukę; Jan 7:17, Dan 12:10. Anioł użyty przez Jezusa, to inaczej posłaniec, duch służebny; Hebr 1:14, Jezus posyła swojego anioła do Jana ze szczególną misją, gdyż opisane wydarzenia są kluczem do zrozumienia czasów w jakich żyjemy i wydarzeń jakie nadchodzą tak dla ludu Bożego, jak i dla świata. Jan, śmiało i odważnie dał świadectwo o wszystkim co widział jako o słowie danym przez Boga, i świadectwie danym przez Jezusa; 1 Jan 1:2,3, Jan 19:35, Jan 21:24.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Księgę Objawienia miano czytać na zebraniach religijnych w zborach i w domach ludu Bożego; Obj 1:3, „ Szczęśliwy ten, kto czyta, i ci, którzy słuchają słów proroctwa i trzymają się tego, co w nim jest napisane; czas bowiem jest bliski.” Szczęśliwy, to inaczej obdarowany przychylnością, błogosławiony; Jan 13:17, Ps 1:1,2, a błogosławieństwo jest dla czytającego, słuchających i wszystkich którzy zachowują słowa tego proroctwa; Jak 1:22-25, Łuk 11:28. Wielu ludzi nie wie po co żyją na tej ziemi, dlaczego się tutaj znajdują, jaki ma być sens ich życia. Księga Objawienia dużo mówi nam o przyszłości, daje odpowiedzi na nurtujące nas pytania, objawia tę nieznaną dla nas przyszłość, tym sposobem możemy uchwycić się nadziei jaka przebija z przesłania zawartego w niej. Dlatego należy regularnie czytać tę księgę i zapoznawać się z jej treścią. Jan nazywa tę księgę proroctwem, czyli Bożym Słowem przekazywanym przez proroków ludowi Bożemu, które miało ostrzec i pocieszyć go w trudnych czasach; Obj 22:18,19. Nazywając tę księgę proroctwem, Jan stwierdza że stanowi ona kontynuację słów biblijnych proroków i doprowadzi ich przesłanie do pełnego wypełnienia. Słowa „abyśmy strzegli tego co w nim napisane,” nie odnoszą się do zamknięcia tej księgi w bezpiecznym miejscu aby nikt nam jej nie ukradł, ale odnoszą się do praktycznego zastosowania tych prawd w naszym życiu, ta nauka ma prowadzić nas do działania; Mat 13:23. To ze słuchania Słowa Bożego rośnie nasza wiara, to ono jest też podstawą naszej nadziei, naszego szczęścia i wzrostu duchowej dojrzałości; Rzym 10:17, Gal 3:2. Dopóki Chrystus nie przyjdzie, mamy zachowywać Jego słowa zawarte w tej księdze i zachęcać drugich; Obj 22:7. Słowa Oblubieńca niech nam będą słodyczą a On sam naszym ukochanym przyjacielem; Pnp. 5:16, (Poz), „Słowa jego są słodyczą i cała postać jest pełna powabu. Taki jest mój umiłowany i taki mój przyjaciel, o córki jerozolimskie!” Niektórzy kręcą nosem na słowa,”czas bowiem jest bliski,” i mówią że to prawie dwa tysiąclecia upłynęły od czasu kiedy Jan zapisał słowa tego proroctwa, owszem, ale dla śpiących w śmierci, to zaledwie chwila. A skoro tyle czasu już minęło, znaczy to, że o tyle jest już bliżej, zatem szukajmy tego, którego miłuje dusza nasza, czas bowiem przybliża się z każdym dniem; Pnp. 3:1,2, „Na mym posłaniu pośród nocy szukałam tego, którego miłuje moja dusza. Szukałam go, ale nie znalazłam. (2) Wstanę więc i obiegnę miasto, ulice i place: Będę szukała tego, którego miłuje moja dusza. Szukałam go, ale nie znalazłam.” Skoro już samo czytanie proroctw biblijnych przynosi błogosławieństwo, to o ileż bardziej regularne badanie tej księgi i przysłuchiwanie się naukom Nauczyciela; Mat 23:8. Słowo Boże jest przydatne dla nas do poprawiania naszej osobowości, do prostowania naszych ścieżek, przy jego pomocy Bóg uczy nas i przygotowuje do dobrego dzieła, przygotowuje nas też na wtóre przyjście Pana; 2 Tym 3:16,17.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Następnie Jan przesyła pozdrowienia dla siedmiu zborów, są one charakterystyczne dla tamtych czasów ponieważ i apostoł Paweł pisał podobne; 1 Kor 1:3, 1 Tes 1:1, 1 Tym 1:2. Jest to życzenie abyśmy zostali objęci zbawieniem Bożym danym z łaski i osiągnęli pokój Boży, czyli abyśmy mogli pojednać się z Bogiem i przywrócić dobre relacje z Nim, abyśmy uzyskali pokój ducha i dobre sumienie; Jan 16:33, Ps 29:11. To powitanie wprowadza pokój Boży od Tego który był, który jest i który nadchodzi, czyli od wiecznego Boga; Obj 1:8, Obj 4:8, Obj 11:17. Oraz od siedmiu duchów, które są przed tronem, i od Jezusa Chrystusa; Obj 1:4, „Jan do siedmiu zborów, które są w Azji: Łaska wam i pokój od Tego, który jest, który był i który nadchodzi, oraz od siedmiu duchów, które są przed Jego tronem. Niektóre przekłady Biblii mówią tu o siedmiu kościołach, to określenie kojarzy się wielu ludziom z budynkiem jako świątynią, hierarchią kościelną i organizacją. Jednak Bóg nie mieszka w świątyniach ręką uczynionych; Dzie 17:24, i przyszłość ludu Bożego jest związana ze świątynią którą sam Bóg i Chrystus zbudują; Mar 14:58, 2 Moj 15:16,17. Adresatem księgi Objawienia jest siedem zborów, siedem społeczności ludu Bożego, które reprezentują cały lud Boży do którego kierowane są te słowa, im miała być odczytywana ta księga podobnie jak i inne listy apostołów; Kol 4:16. Były to bardzo zróżnicowane zbory, jedne przykładne i wzorowe, godne pochwały, inne borykające się z rozlicznymi trudnościami. Część z nich znacznie odbiegała od wymagań stawianych chrześcijanom, dlatego są karcone w celu doprowadzenia do zmiany ich postępowania. Liczba siedem jest symbolem pełni, całości, dlatego chociaż zborów było więcej, chociażby w Kolosach, Listrze czy Derbe, to te siedem zborów reprezentuje cały lud Boży, a zostały wybrane aby pokazać nam problemy z jakimi muszą się borykać chrześcijanie w trudnych czasach, a więc także problemy, z jakimi spotkają się chrześcijanie w dniach ostatecznych. Te siedem zborów są pewnym obrazem przedstawiającym święte zbory ludu Bożego w dniach końca. Słowa, „od siedmiu duchów,” znaczą, aby pełnia ducha świętego pobudzała nas do przejawiania pokoju, chrześcijanie mają być przepełnieni duchem świętym i mają mieć społeczność z duchem świętym który będzie nas jednoczył; 2 Kor 13:14,(13), Fil 2:1,2. Duch Boży działa poprzez zbory Boże nauczające prawd Słowa Bożego i dające wiele światła; Obj 4:5. Niech więc i nam towarzyszy siedmiorakie oddziaływanie ducha Bożego, niech towarzyszy nam łaska, pokój i jedność ducha na drodze prawdy, aby nasze serce nie trwożyło się, ale abyśmy doznali pokrzepienia; Jer 33:6.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Jan przesyła również pozdrowienia od Jezusa Chrystusa, czyli od posłanego dla naszego zbawienia Syna Bożego, Mesjasza. Wielkim pokrzepieniem są dla nas liczne określenia zastosowane wobec Jezusa Chrystusa w kolejnym wersecie; Obj 1:5, „ i od Jezusa Chrystusa, który jest świadkiem wiernym, pierworodnym z umarłych i władcą królów ziemi. Temu, który nas kocha, i który swoją krwią uwolnił nas od naszych grzechów. Nauka Jezusa jest dla nas światłem i trwałym fundamentem w naszym życiu, okazał On wierność i lojalność wobec swego Ojca aż do śmierci, dlatego możemy ufać że jest świadkiem wiernym i godnym zaufania; Obj 3:14, Ps 89:37,(38). W dzisiejszych czasach, kiedy trudno jest znaleźć kogoś godnego zaufania, podczas gdy słowa wielu nauczycieli nie mają żadnej wartości lub są wręcz oszustwem, dobrze jest oprzeć się na słowach świadka wiernego; Iza 55:4. To Jezus wydał dokładne świadectwo pełne prawdy o imieniu i o zamysłach swojego Ojca, Boga, oznajmił nam słowa Boga i Jego wolę; Jan 5:36, Jan 17:6-8. Jest On wiernym świadkiem, ponieważ składał świadectwo aż do samej śmierci i poprzez swoją śmierć. Wielką nadzieją dla każdego wierzącego jest określenie użyte wobec Jezusa jako, „pierworodnego z umarłych,” co oznacza, że On został wzbudzony z martwych jako pierwszy; Kol 1:18, Obj 1:18, ale poprzez to że Bóg Go wzbudził z martwych, zapewnił nam nasze zmartwychwstanie, dlatego w następnej kolejności zostaną wzbudzeni inni, którzy w Chrystusie będą mieli życie; Rzym 6:5, 1 Kor 15:20-23. Wszyscy wierni i zwyciężający mają podstawę aby wyczekiwać swego zmartwychwstania, oraz przebywania z Bogiem i Barankiem w domu Bożym: Obj 20:4, Obj 21:3. Jezus jest nazwany także, „władcą królów ziemi,” ponieważ Bóg Jahwe wywyższył Jezusa Chrystusa ponad wszystkich władców ludzkich, dlatego podporządkuje On sobie królów ziemi i będzie sprawował władzę nad nimi, czy tego chcą, czy nie; Obj 19:16, Ps 89:27,(28). Podporządkuje sobie nawet najbardziej nieokiełznane i tyrańskie rządy; 1 Kor 15:24, Obj 17:14. Biblia potwierdza, że to Jezus otrzymuje zwierzchnictwo nad całą ziemią; Mat 28:18, Obj 17:14. Jan mówi jeszcze, że Jezus nas kocha; Jan 15:9,13, a w tym przejawia się miłość Jezusa, że przelał za nas krew swoją a ofiara Jezusa Chrystusa jest fundamentem naszej nadziei; Efez 5:2,25. I tym sposobem oczyścił sobie lud na własność, obmył i odrodził; Tyt 2:14, Tyt 3:5. Jego wielką miłość do nas potwierdzają słowa; Pnp 7:6,(7), „O jakże jesteś piękna i jak pełna wdzięku, umiłowana, rozkoszy moja!”
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Jezus poprzez swoją miłość i obmycie nas z grzechów, dał podstawy i stworzył warunki, abyśmy się stali królestwem kapłanów i ludem świętym; Obj 1:6, „ i uczynił nas królestwem, kapłanami Boga, swojego Ojca - Jemu [niech będzie] chwała i moc na wieki wieków. Amen.” Obietnice takie otrzymali już Żydzi jako lud Boży pod przymierzem które było ratyfikowane krwią zwierząt, lecz wypełnienie miało przyjść dużo później gdyż przymierze to, było jedynie cieniem rzeczy lepszych; 2 Moj 19:6, Kol 2:17. Obecnie nie ma potrzeby abyśmy składali ofiary za grzechy, jak to czynili Izraelici, doskonałą ofiarę za nasze grzechy złożył Jezus Chrystus i teraz jako nasz arcykapłan przedkłada wartość tej ofiary Bogu naszemu. To Jezus jest naszym Barankiem który usuwa grzech świata; Jan 1:29. Dlatego kapłaństwo jakie Bóg powołuje, jest kapłaństwem powszechnym. Bóg Jahwe zmierza do tego, abyśmy mogli się przybliżyć do Boga, zawrzeć z nim pokój i składać Bogu właściwe, duchowe ofiary; 1 Pio 2:5,9. Żaden kapłan nie może złożyć naszego ciała jako ofiarę żywą, świętą i przyjemną Bogu, musimy to zrobić sami; Rzym 12:1. Jest to kapłaństwo powszechne, ponieważ duchowe ofiary może składać każdy i nie istnieje konieczność, aby istniała specjalna klasa kapłanów składających ofiary za lud, to serce ma pobudzać ludzi do składania właściwych, duchowych ofiar, dlatego te słowa kierowane są do całego ludu Bożego; Obj 5:10. Kapłaństwo, to składanie właściwych ofiar Bogu, takich które znajdą Jego uznanie, nie wystarczy wrzucić pieniądz na tacę; Iza 1:11-15, właściwe ofiary to; wielbienie Boga śpiewem, modlitwa, święta służba kaznodziejska, usługiwanie drugim, zachęcanie drugich, wspieranie, opiekowanie się drugimi itd; Iza 1:16-18. Czy chcesz być kapłanem Boga i pełnić świętą służbę? Czy chcesz składać swoje ciało jako świętą ofiarę dla Boga? Chrystus jest Panem panów i Królem królów, a my jako potomstwo - już nie Adama - lecz wielkiego Króla Jezusa Chrystusa który nas wykupił, mamy udział w Jego świętej krwi; Hebr 2:13,14, 1 Jan 1:7. Poprzez naszą wiarę stajemy się potomstwem wielkiego Króla, zarazem narodem królewskim, wspólnotą poddaną Bogu i Barankowi która ma królować w życiu; Obj 2:10, 2 Tym 4:8, Jak 1:12. Wszyscy którzy miłują Boga otrzymają królestwo przygotowane dla nich; Jak 2:5, Dan 7:18,27. Podobnie jak Tesaloniczanie byli koroną chluby dla apostoła Pawła; 1 Tes 2:19, tak Syjon stanie się wspaniałą koroną w ręku Jahwe, królestwem i wspólnotą poddaną Temu który nas miłuje, lud Boży będzie błyszczał jak klejnoty w koronie na Jego ziemi; Iza 62:1-3, Zach 9:16. Bogu niech będzie chwała i moc na wieki wieków!
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Powrót Jezusa jest głównym tematem Księgi Objawienia, oto Jan ujrzał scenę powrotu Jezusa wśród obłoków; Obj 1:7, „Oto nadchodzi wśród obłoków, i zobaczy Go każde oko, w tym ci, którzy Go przebili; i opłakiwać Go będą wszystkie plemiona ziemi. Tak! Amen.” Powtórne przyjście Jezusa Chrystusa na ziemię, jest podstawową nauką dla oczekującego nań ludu Bożego, ponieważ przychodzi jako ustanowiony nam przez Boga Król Królestwa Bożego o które kazał nam się modlić; Mat 6:10. Biblia podaje wiele wiadomości na temat wtórego powrotu Jezusa, w księdze Objawienia opisuje to głównie wizja Jana z; Obj 19:11-21. Sam Jezus zapowiadał swój powrót na obłokach; Mat 24:30, Mat 26:64. Oznacza to że będzie otoczony chwałą Boga; 2 Moj 29:43, Dan 7:13. Potwierdzili to apostołowie którym aniołowie powiedzieli, że ten Jezus przyjdzie tak samo jak go widzieli wstępującego do nieba; Dzie 1:9-11, który został wzięty w chwale; 1 Tym 3:16. Obłok przedstawia niewidzialną obecność Boga, Bóg jest niewidzialny dla ludzkich zmysłów, dlatego człowiek nie może oglądać Bożej postaci; 2 Moj 33:20, człowiek może jedynie ujrzeć obłoki obrazujące chwałę i obecność Boga, Jego ingerencję; 2 Moj 24:16, Eze 43:2. To z obłoku który ocienił uczniów Jezusa tak że znaleźli się pod obłokiem, Bóg odezwał się podczas wizji ukazującej im wtóre przyjście Pana Jezusa w chwale; Mat 17:5, Mar 9:7. Wizja którą ujrzeli apostołowie była ukazaniem wtórego przyjścia Pana Jezusa, a zarazem Boga do ludu swego; 2 Kor 6:16. Tak jak apostołowie ujrzeli Jezusa, tak i my ujrzymy Pana, bo Jan mówi że ujrzy go wszelkie oko, co potwierdza Marek; Mar 13:26. Przyjdzie w sposób niemożliwy do zignorowania przez świat. Również Jan mówi, że kiedy Jezus się ujawni, staniemy się podobni do niego i ujrzymy go takim, jakim jest; 1 Jan 3:2. Wielu ludzi podających się za wierzących, nie wierzy że Pan Jezus zmartwychwstał cieleśnie, wierzą że jest duchem i jak duch przemieszcza się razem z wiatrem, i to ma być całe przyjście Chrystusa. Lecz Pan Jezus naprawdę zmartwychwstał i sam mówi swoim uczniom że duchem nie jest; Łuk 24:36-43, 1 Kor 15:12-19. A chrześcijanie mieli głosić zmartwychwstałego Chrystusa a nie przemienionego w ducha; Mar 16:9-16, Rzym 10:9. Wtóre przyjście Pana to nie tylko kwestia wiary, nie będzie to przyjście duchowe, niewidzialne, jak to niektórzy nauczają, ponieważ duchowo Pan Jezus jest z nami obecny cały czas; Mat 28:20, Dzie 18:9. Chrystus nie będzie dla nas widoczny do czasu, aż powiemy; „Błogosławiony, który przychodzi w imieniu Pana;” Mat 23:39. Nieco wcześniej, wielkie wydarzenia na świecie poprzedzą przyjście Jego; Łuk 21:25-28, Mar 13:24-26. Pan Jezus przyjdzie niespodziewanie i wielu będzie zaskoczonych i nieprzygotowanych; Obj 16:15. Przyjdzie razem ze świętymi swymi; 1 Tes 4:14, wówczas wszyscy zgromadzimy się przy nim; 2 Tes 2:1. Zgodnie z proroctwem Jezusa, Jego powrót będzie przyjściem „Syna Człowieczego,” a pojęcie „Syn Człowieczy” odnosi się do Jezusa jako człowieka, który jest ciałem a nie duchem; Mat 16:28, Łuk 17:24,26. Jan pisze, że „ujrzą Go też ci, którzy Go przebili, a wszystkie plemiona ziemi będą Go opłakiwać,” te słowa świadczą o tym, że to wszystkie plemiona ziemi należą do tych, którzy Go przebili. Ciało Jezusa przekłuł rzymski żołnierz, ale zrobił to w imieniu wszystkich grzeszników którzy swoim postępowaniem przebijają Pana Jezusa w swoim sercu, którzy nie uznali Jego przebłagalnej ofiary którą za nas złożył, ale przez swoje grzechy uczestniczyli i nadal uczestniczą w akcie przebijania Jezusa, odrzucają Go i krzyżują; Jan 19:37, Ps 69:25-29. Ale tymi opłakującymi będzie również literalny naród Izraelski historycznie odpowiedzialny za śmierć Jezusa; Zach 12:10-14. Oni wszyscy ujrzą wyraźne dowody Jego obecności, nawet królowie ziemi zamkną usta, ponieważ ujrzą coś zdumiewającego; Iza 52:10,15, Mich 7:16. I wielu ludzi okaże skruchę i opłakiwać Go będą, co oznacza że zdadzą sobie sprawę, że ich wcześniejsze zachowanie nie było stosowne. Słowem „Tak! Amen,” podanym na końcu wersetu, niejako nalegamy na rychłe przyjście Chrystusa, ich znaczenie jest,”Tak, niech się tak stanie”, albo: „Tak, chcemy aby tak się stało.”
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Chociaż w wersecie siódmym Jan pisze o wtórym przyjściu Jezusa, to słowo „Amen,” kończy ten temat, a kolejny werset wnosi nową myśl, teraz głos zabiera sam Bóg i podobnie jak w księgach prorockich, mówi że On jest Władcą wszechświata, jego początkiem i końcem, Bogiem przychodzącym do ludu swego; Obj 1:8, „Ja jestem Alfą i Omegą, mówi Pan, Bóg, który jest, który był i który nadchodzi, Wszechmogący.” To określenie opiera się na słowach z; 2 Moj 3:14, gdzie Bóg sam przedstawia siebie jako „Jestem który jestem”, albo „Będę który będę”, On był i jest, i będzie na wieczność pełną chwały. Zwrot „Alfa i Omega,” pojawia się w Piśmie Świętym trzykrotnie i tylko w księdze Objawienia; Obj 1:8, Obj 21:6, Obj 22:13, odnosi się do Boga Ojca Jahwe jako praprzyczyny i ostatecznego celu wszechrzeczy. On stoi u początku każdej rzeczy i każdej istoty, a oprócz Niego nigdy nie było żadnego Boga Wszechmocnego i nie będzie w przyszłości; Iza 44:6, Iza 45:6. Alfa i Omega, to pierwsza i ostatnia litera alfabetu greckiego, ale pomiędzy nimi nie ma pustki, jest cały alfabet za pomocą którego Bóg może wyrazić całą swoją wolę, całą prawdę i mądrość, Bóg jest całą treścią i wypełnieniem wszystkiego. Niektórzy nie wierzą w przyjście Boga do ludu swego, wierzą że tylko Jezus przychodzi i oczekują drugiego przyjścia Jezusa w chwale Królestwa, ale słowa; „który nadchodzi”, chociaż nawiązują do przyjścia Chrystusa, bo przyjście ich jest w jednym czasie; Mal 3:1, to mówią także o przyjściu Boga do ludu swego, Biblia mówi że Bóg zamieszka razem z ludźmi; 3 Moj 26:11,12, 2 Kor 6:16-18. Bóg zamieszka duchem swoim w duchowej świątyni; Efez 2:19-22. Ci którzy nie oczekują przyjścia Boga Jahwe do ludu swego, nie oczekują również odbudowy świętego przybytku w którym Bóg zamieszka, a którym będzie Nowe Jeruzalem przygotowane jako Oblubienica Baranka; Obj 21:2,3. Przykro słuchać jak wielu ludzi zamiast oczekiwać przyjścia Boga Wszechmogącego do ludu swego; Dan 7:22, Ps 50:2,3, Iza 35:4, oczekują jakiejś wędrówki w zaświaty. Bóg zamieszka w Nowej Jerozolimie w odbudowanym domu Bożym; Zach 1:16, Zach 8:3. Powróci do ludu swego kiedy tylko lud ten, powróci do Boga, kiedy się oczyści i będzie dochowywał wierności; Mal 3:7, Iza 26:1,2, Ps 24:3,4. Sam Jezus potwierdził to, że przyjdzie wraz z Ojcem swoim; Jan 14:23, co apostołowie dobrze rozumieli; 1 Jan 2:24. Już w ogrodzie Eden Bóg przebywał pośród ludzi, przechadzał się pośród nich i utrzymywał z nimi bliskie kontakty; 1 Moj 3:8-11. Słowo; „Wszechmogący,” dotyczy tylko Boga Ojca Jahwe; Obj 4:8, Obj 16:7, Obj 19:6.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Jan pisze jak brat do braci, „ja, Jan, brat wasz,” nie wywyższa siebie, nie każe się tytułować jak to czyni wielu religiantów nazywających siebie ojcami, pastorami, przewielebnymi, itd; Mat 23:8-11. Te słowa pokazują że zbór był braterski i Jan, brat nasz, pisze do nas jak do braci; Obj 1:9, „Ja, Jan, wasz brat i współuczestnik w ucisku, w Królestwie i w cierpliwym trwaniu w Jezusie, byłem na wyspie, zwanej Patmos, ze względu na Słowo Boże i świadectwo o Jezusie.” Jan, brat nasz pisze, że jest współuczestnikiem w ucisku, wynika z tego, że był wierny nakazowi Chrystusa, „Idźcie więc i nauczajcie;” Mat 28:19,20. Chrześcijanie często doświadczali prześladowań i ucisku za głoszenie Słowa Bożego o Królestwie i o nadziei zbawienia w Jezusie Chrystusie; Obj 2:10, 1 Pio 4:13, Hebr 10:33. Również w dniach ostatecznych prawdziwi chrześcijanie nie mogą się spodziewać innego traktowania; Mat 24:9. Jan zachęca nas do wytrwałości, ponieważ sam wiele wycierpiał będąc zesłanym na wyspę Patmos na morzu Egejskim, za mówienie o Bogu i świadczenie o Jezusie; Łuk 22:28, Obj 14:12. Jest on wspaniałym przykładem dla nas, abyśmy i my dawali dokładne świadectwo prawdzie; 1 Tym 2:4, 2 Tym 2:25. W czasach cesarstwa rzymskiego wyspa Patmos, była kolonią karną przeznaczoną dla zesłańców i właśnie w tych trudnych warunkach odosobnienia, Panu Jezusowi upodobało się objawić swemu umiłowanemu uczniowi Janowi, tajemnicę przyszłych wydarzeń. Samotność i odosobnienie nie tylko nie przeszkadzały Janowi w jego bliskich relacjach z Bogiem, ale mogły być dla Jana sprzyjającym wyciszeniem i skupieniem całej uwagi na głos Boży. Wytrwałość pomaga chrześcijanom pokonać przeciwności, przeciwstawić się Diabłu i wszelkim pokusom, oraz zwyciężyć z nimi; Mat 10:22, 2 Tym 2:12. Zwyciężający znajdą się w świętym domu Boga, razem z Jezusem otoczeni chwałą; Rzym 8:17, Obj 3:21, 2 Tym 2:11. Jan pisze o współuczestnictwie w królestwie z członkami zborów, Chrystus zakładając zbór, zakładał i budował Królestwo, które było w początkowym stadium rozwoju, oto Król był pośród nich, więc i Królestwo było; Łuk 17:21, „Nie będą też mówić: Spójrzcie, jest tutaj, albo: Tam; oto bowiem Królestwo Boże jest pośród was.” Jan był jego współuczestnikiem i świadkiem czynów i cudów Pana Jezusa, jednak Jezus zapowiedział nadejście odstępstwa i upadek tego królestwa, ponieważ nie był to jeszcze stosowny czas; Dzie 1:6,7, Mat 13:25,26. Nie był to stosowny czas, ponieważ najpierw Chrystus musiał wstąpić do nieba aby zapewnić sobie władzę królewską zanim powróci; Łuk 19:11,12. Dziś jako słudzy Boga i uczniowie Jezusa, podchodzimy do góry Syjon i do miasta Boga Żywego, do Jeruzalem niebieskiego; Hebr 12:18,22,23. Arcykapłanem tych dóbr obiecanych jest Chrystus, który jako arcykapłan przeszedł przez przybytek doskonalszy niż świątynia Jerozolimska i uczyniony nie ręką ludzką, czyli nie przynależący do tego świata; Hebr 9:11. Paweł mówi; „My jesteśmy Jego domem,” Hebr 3:2-6, 1 Kor 3:16. Mamy więc wielkiego kapłana który rządy sprawuje nad domem Bożym; Hebr 10:21,22, Jan 14:6. Śmiało więc możemy przystąpić do tronu łaski, abyśmy znaleźli łaskę w stosownej chwili; Hebr 4:16. Wtóre przyjście Pana Jezusa będzie na Syjon, czyli do domu Bożego; Obj 14:1, Iza 62:11, do oczyszczonego i uświęconego domu Bożego, do tych, którzy się nawrócili z grzechu, wyszli z Babilonu, odrzuci błędy babilońskich wierzeń i zachowań; 2 Moj 19:10,11, Iza 59:20, 1 Tes 3:13. Oblubienica oczekująca na przybycie swego Oblubieńca będzie piękna i bez skazy; Pnp 4:7, „Cała piękna jesteś, przyjaciółko moja, i nie ma w tobie zmazy!”
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Oto Jan w zachwyceniu ducha, inaczej w natchnieniu, w sytuacji w której zawładnął nim duch Boży ujrzał wizje; Obj 4:2, Obj 21:10, cieleśnie był na wyspie Patmos, ale w swoim duchu znalazł się w dniu Pańskim, przeżył w wizji rozmowę z Panem i zobaczył w wizjach wydarzenia z dnia wtórego przyjścia Pana Jezusa, otrzymał wiadomości poprzez wizje, podobnie jak prorok Ezechiel, czy apostoł Paweł i Piotr; Eze 40:2, 2 Kor 12:2, Dzie 10:10,11. Jan miał spisać co się stanie potem, czyli w dniu Pańskim; Obj 1:19. Prorocy i apostołowie wtóre przyjście Boga i Chrystusa nazywali dniem Pańskim; Sof 1:7,14, 2 Pio 3:10, 1 Tes 5:2. Dzień Pański to dzień sądu i rozrachunku z grzechem, dzień urzeczywistnienia obietnic Bożych; 1 Kor 1:8, Fil 2:16. Sabat nie jest nazwany w Biblii „dniem Pańskim,” nie chodzi więc tu o sobotę czy o niedzielę jak to niektórzy próbują interpretować; Obj 1:10,11 „W dzień Pański znalazłem się w Duchu i usłyszałem za sobą potężny głos, jakby trąby, który mówił:” (11) To, co widzisz, zapisz na zwoju i wyślij do siedmiu zborów: do Efezu, do Smyrny, do Pergamonu, do Tiatyry, do Sardes, do Filadelfii i do Laodycei.” Jan usłyszał za sobą silny głos jakby trąby, tak zaczyna się pierwsza wizja, to głos Jezusa Chrystusa; Obj 1:15, potwierdza to sam Jan kiedy mówi, iż kiedy się odwrócił aby zobaczyć co za głos do niego mówi, zobaczył Syna Człowieczego; Obj 1:12,13. My także mamy obietnicę, że usłyszymy za sobą głos Wspaniałego Nauczyciela który będzie wskazywał nam właściwą drogę; Iza 30:20,21. Gromki, silny głos jakby trąby, świadczy o obwieszczaniu ważnych, wręcz wyjątkowych wieści; 2 Moj 19:16,19, Nech 9:13. Głos trąby, nawiązuje do wydarzeń dni ostatecznych; Jer 6:17-19, Obj 8:2,6,7. Musimy zwracać baczną uwagę na ważne obwieszczenia, szczególnie dotyczące dni ostatecznych. Te ważne wiadomości Jan miał zapisać na zwoju i wysłać do siedmiu zborów, Jan musiał wykonać to starannie, aby każdy mógł poprawnie zrozumieć zawartą w nich treść; Hab 2:2. Prawdopodobnie wysłał potem ten zwój do zborów, aby był tam odczytywany, a potem przekazywany dalej do następnych zborów, podobnie jak listy Pawła; 1 Tes 5:27, a może wysłał siedem listów do każdego z tych zborów osobno. Siedem zborów przedstawia wszystkie zbory w czasach Jana, ogół, jak również siedem zborów przedstawia wszystkie zbory w dniach ostatecznych, które również powinny wziąć sobie głęboko do serca wizje i objawienia Jana, spisane także dla naszego dobra.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Kiedy Jan usłyszał za sobą potężny głos, obrócił się żeby zobaczyć kto mówi do niego tym głosem; Obj 1:12,13 „I obróciłem się, aby widzieć głos, który mówił ze mną; i gdy się obróciłem, zobaczyłem siedem złotych świeczników, (13) a pomiędzy świecznikami kogoś podobnego do Syna Człowieczego, ubranego w szatę do stóp długą i przepasanego na piersiach złotym pasem.” Jan ujrzał na pierwszym planie siedem złotych świeczników, siedem stojaków na lampy Boże, z których roztacza się światło prawdy, sprawiedliwości i prawości. Świeczniki wykonane ze złota, przedstawiają zbory, które są zbudowane ze szlachetnego materiału, godne tego aby mogły się znaleźć w świętym domu Bożym; Obj 21:18, 1 Kor 3:12. Przedstawiają one święte zbory Boże; Obj 1:20, Obj 2:1, które mają świecić postawione wysoko i roztaczać jak największy snop czystego światła; Łuk 8:16, 2 Moj 25:37. Siedem jarzących się lamp płonących przed tronem Bożym, to moc światła i ciepła, spływająca na ludzi od członków zborów, dzięki działaniu ducha świętego; Efez 5:9, Łuk 12:35. Zbory mają wydawać jasne światło świecące ludziom i tym sposobem wpływać na ich życie, prowadzić ich prostymi ścieżkami zapewniając przewodnictwo i pomoc; Mat 5:15,16. Pośród tych świeczników Jan ujrzał Syna Człowieczego, czyli Jezusa Chrystusa w długiej szacie i przepasanego złotym pasem, pas symbolizuje moc, siłę, gotowość do służby i odwagę; 2 Sam 22:40, Jer 1:17, mając przepasane nasze biodra, będziemy jak Jeremiasz śmiało i odważnie głosić prawdę Bożą; Efe 6:14. Złoty kolor pasa przedstawia wypróbowaną szlachetność i poświęcenie Bogu, gotowość do usługiwania; Łuk 12:37, Hio 23:10. A przepasanie przez piersi oznacza opasanie mocą serca, utwierdzenie, przygotowanie do służby, podobnie jak przepasanie umysłu; 1 Tes 3:13, 1 Pio 1:13,(Gd). Jezus będzie więc angażował całe swoje serce aby się wywiązać z zadania jakie postawił przed nim Bóg. Syn Człowieczy, to tytuł zaczerpnięty od proroka Daniela; Dan 7:13, podkreślający ludzką naturę Jezusa i jego mesjanistyczny charakter. W tych słowach Jezus ukazany jest jako Mesjasz i Zbawiciel, przychodzący na ratunek ludziom, którzy znajdują się w beznadziejnej sytuacji. Również Ewangelie i listy mówią o Jezusie jako o Synu Człowieczym, który przyjdzie w chwale Ojca swego; Mat 16:27, Obj 14:14, Dzie 7:56. Sam Pan Jezus powiedział o sobie; „Przyszedł bowiem Syn Człowieczy, aby zbawić to co zginęło;” Mat 18:11. Kapłani w świątyni mieli specjalne długie szaty z cienkiego lnu, święte szaty w których mogli przystępować do pełnienia świętej służby Bogu; 3 Moj 8:7, 3 Moj 16:4, Dan 10:5. Otoczenie w którym Jan ujrzał Chrystusa przypomina świątynię, szaty Syna Człowieczego oraz świeczniki, mówią nam że Chrystus jest naszym arcykapłanem nowego przymierza; Hebr 4:14, Hebr 7:21-25. Sprawy i problemy zborów są bliskie Jezusowi, ponieważ przechadza się pośród świeczników, (pośród zborów Bożych) i jak kapłan w świątyni dogląda i zaopatruje świeczniki w oliwę, dba aby miały knoty i aby dawały dużo dobrego światła; 2 Moj 30:7,8, 1 Sam 3:3. Kiedy Pan Jezus przyjdzie w swoim wtórym przyjściu, może także zechce przechadzać się pośród świętych zborów Bożych, odwiedzać je, doglądać i zaopatrywać aby dawały dużo światła. Zadaniem świętych zborów jest wydawać dużo jasnego światła prawdy; Fil 2:15, 2 Kor 4:6.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Jan dalej opisuje Syna Człowieczego którego ujrzał pomiędzy świecznikami; Obj 1:14, „Jego głowa i włosy [były] lśniące jak biała wełna, jak śnieg, a Jego oczy jak płomień ognia;” Przyrównuje głowę i włosy Jezusa do białej wełny i śniegu, głowa to symbol władzy; Kol 1:18, Ps 110:6, biel jest symbolem nieskazitelnej czystości, bezgrzeszności, doskonałości; Iza 1:18, Obj 3:4, te symbole świadczą o tym, że władza Chrystusa, to władza doskonała. Włosy ma podobne do włosów Boga u którego są one obrazem godności, dostojeństwa i świętości; Dan 7:9. Włosy białe jak śnieg, przedstawiają piękno, powagę, prawość i doświadczenie; Przy 16:31, Przy 20:29. Siwe włosy powinny budzić w każdym głęboki szacunek do takiej osoby; 3 Moj 19:32. Jezus nie patrzy na zbory obojętnym wzrokiem, nie jest obojętny na stan duchowy tych zborów. Oczy to obraz mądrości; Kazn 2:14, Prz 23:26, odznaczają się dalekowzrocznością, bystrością, przenikliwością, nic się nie może ukryć przed nimi; 2 Kron 16:9. Oczy jak płomień ognia, są obrazem potępienia grzechu, niegodziwości i bałwochwalstwa, są obrazem ostrego karcenia, ponieważ Jezus przybywa jako Król i Sędzia; Prz 20:8, Hio 34:21. Jezus przenikliwie spogląda na to, co się dzieje w zborach i jest w stanie przeniknąć każde serce i każdy ukryty zamysł; Łuk 9:47, Jan 2:24,25, Jan 6:64. Ogień w oczach oznacza płonący gniew przeciw temu, co nie jest święte, przeciw knowaniom niegodziwych, to karcenie zwiastujące rychły koniec zgotowany niegodziwcom; Obj 2:18-22. Ogień roztapia wszystko, nawet metal, spala wszelkie bezwartościowe zanieczyszczenia, poddaje próbie; Obj 19:11,12, Mal 3:2,3. W efekcie działalności Jezusa, w domu Bożym nie zamieszka ani oszust, ani kłamca, nie ostoją się przed oczami Boga; Ps 101:7, Obj 21:27.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
W swojej dalszej wizji Jezusa stojącego pomiędzy świecznikami, Jan opisuje stopy i głos Pana; Obj 1:15, „ Jego stopy [były] podobne do roztopionego mosiądzu, jakby rozżarzonego w piecu, a Jego głos [był] jak szum wielu wód.” Przyrównuje stopy Syna Człowieczego do żarzącego się w piecu cennego metalu, mosiądzu, żarzy się on czystą bielą jak blask słoneczny; Obj 2:18. Ten opis przypomina opis z księgi Dan 10:5,6, gdzie Chrystus również przedstawiony jest jako mający stopy jak wypolerowana, jaśniejąca miedź. Jest to twardy metal, dlatego jest obrazem tego co twarde, mocne, nieugięte; Iza 48:4, Jer 6:28. Jednak nogi z tak twardego materiału są symbolem stabilności i siły zdolnej do podeptania swoich wrogów; 1 Moj 3:15. Nogi takie nie zbaczają od podążania drogami Boga, wystrzegają się wszelkiej złej ścieżki; Hio 23:11, Ps 119:59, 101. W tej wizji, nogi Syna Człowieczego podobne są do filarów świątyni Salomona ustawionych przed wejściem w portyku; 1 Król 7:15,21. Aby wejść do świątyni, każdy musiał przejść pomiędzy tymi filarami. Aby wejść do świętego domu Bożego, do świętego miasta Nowej Jerozolimy, każdy musi iść drogą przez wiarę w Jezusa Chrystusa; Jan 14:6, Jan 2:21. Nogi Oblubieńca przypominają wejście do świątyni z kolumnami i szczerozłotymi podstawami; Pieśń 5:15; „Uda jego są jak kolumny marmurowe, spoczywające na szczerozłotych podstawach; postać jego jest [wdzięczna] jak Liban, niezrównany jest jak cedry.” Rozgrzane do białości nogi Pana, przedstawiają zarazem zanoszących dobrą nowinę ludom i narodom; Efe 5:30, osoby gorliwie zajęte tym dziełem; Iza 52:7, Rzym 10:15. Natomiast głos, Jan przyrównuje do szumu wielu wód, to silny głos, zdecydowany, gromki jak huk grzmiącego wodospadu; Obj 1:10. Tak potężny głos daje potężne świadectwo, ponieważ Jezus występuje jako wysłannik zwiastujący wyroki zbliżającej się przyszłości. Jan usłyszał głos silny, donośny a zarazem dostojny, który ma nam do przekazania niezwykle ważne wiadomości, dlatego skupmy naszą uwagę na treści tego orędzia które zawarte jest w księdze Objawienia, na prawdach które cały czas są aktualne dla wszystkich. Słowa, „głos jak szum wielu wód,” oznaczają zarazem, że to doniosłe orędzie będzie głoszone przez wielu ludzi spośród licznych narodów ziemi, przy pomocy których Pan będzie przemawiał do ludów i narodów; Obj 14:2.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Jan dalej opisuje zadziwiającą go postać Syna Człowieczego którego ujrzał; Obj 1:16, „W swojej prawej dłoni trzymał siedem gwiazd, a z Jego ust wychodził ostry obosieczny miecz i Jego twarz jaśniała jak słońce, gdy świeci w swojej mocy.” Jan pisze, że Syn Człowieczy trzyma w swej prawej dłoni siedem gwiazd, ręka to symbol mocy, siły i potęgi działania; 1 Kron 29:12, Jer 16:21, prawica lub lewica, oznaczają postępowanie prawe lub przewrotne, mądre lub głupie; Kazn 10:2, Mat 25:33, dlatego Jezus, działa przy pomocy prawej ręki która przedstawia łaskę i szczególną opiekę i ochronę. Siedmioma gwiazdami Jan nazywa opiekunów zborów którzy są w prawicy Chrystusa, dlatego nie powinni zawieść, nazwani są aniołami, czyli posłańcami Bożymi; Obj 1:20. Wszystkie swoje owce Chrystus jak dobry pasterz trzyma w swojej dłoni; Jan 10:27-29. Niektórzy jednak twierdzą, że te siedem gwiazd, to istoty duchowe będące aniołami nadzorującymi zbory ludu Bożego. Jednak czy Jezus posługiwałby się Janem aby za jego pośrednictwem pisać list do anioła z nieba? Czy jest poczta która by taki list dostarczyła? Czy kierowałby słowa nagany i upominania do aniołów? Czyżby to aniołowie byli winni grzesznego postępowania w niektórych zborach? Wszystko to wyraźnie przemawia za tym, że chodzi tu o zwierzchników tych siedmiu zborów. Czasami opiekunowie ludu Bożego, przewodnicy czy kapłani byli nazywani aniołami; Mal 2:7, (Gd) „Bo wargi kapłańskie umiejętności strzedz mają, a pytać się będą na zakon z ust jego; Aniołem zaiste jest Pana zastępów.” Chodzi tu o nadzorców siedmiu zborów, potwierdza to; Obj 3:1, w którym Jan otrzymał nakaz napisania listu do anioła zboru w Sardes, co więcej, gani go ponieważ on mniema że żyje, ale jest martwy duchowo. Ten anioł mieszkał w Sardes a Jan miał napisać do niego list i na pewno nie pisał listu do anioła z nieba. Posłańcami Bożymi często byli ludzie wnikliwi, wierni, starsi którzy są jak gwiazdy w ręku Jezusa; Dan 12:3. Nauczyciele tacy, postawieni byli w zborach dla dobra członków zborów, aby dbać o nich, Chrystus trzymał mocno w swej dłoni tych, których używa do przekazywania światła prawdy w zborach. W rozdziale drugim; Obj 2:1, Jan otrzymuje polecenie, aby napisał list do anioła zboru w Efezie, ten anioł też nie mieszkał w niebie, ale nauczał w zborze Efeskim, jego również Jezus gani za to, że odstąpił od swojej pierwotnej miłości; Obj 2:4. Podobnie Jezus każe napisać do anioła zboru w Laodycei, którego gani za to że nie jest ani zimny, ani gorący; Obj 3:14,15, i to przez niego, jeżeli poprawnie nauczał, to duch mówił do zborów; 1 Tym 5:17, Obj 3:22, 1 Jan 4:1,2. Skoro Chrystus trzymał te gwiazdy w dłoni, oznacza to, że to ci starsi odpowiadali za stan duchowy zboru, za nauczanie prawdy w zborach, oni byli odpowiedzialni przed Bogiem i przed Chrystusem. Nadzorcy nie odpowiadają przed innymi ludźmi, nie ma tu hierarchii gdzie niżsi rangą słuchają wyższych rangą, a ci jeszcze wyższych itd. a dopiero ten najwyższy odpowiada przed Bogiem i Chrystusem. Każdy kto podejmuje się troski o dobro duchowe drugich, ponosi bezpośrednią odpowiedzialność przed Bogiem. Następnie Jan pisze o ostrym mieczu obosiecznym wychodzącym z ust Syna Człowieczego, takim mieczem walczy Chrystus przybywający na białym koniu aby nim pobić narody; Obj 19:11,13,15,21, Obj 2:16. To miecz jakim jest Słowo Boże które pochodzi z ust samego Boga i wykonuje wszystko, z czym Bóg je posyła; Iza 55:11, to narzędzie oceny i osądu, taki miecz karci i gromi przejawy zła i niegodziwości, obłudy i nielojalności wobec Boga, to ostrza wyroków Bożych; Efe 6:17. Słowo Boże doskonale nadaje się do sądzenia, ponieważ umie rozpoznać prawdę w ludzkich sercach; Hebr 4:12, 13. Jezus już wcześniej ostrzegał, że ludzie zostaną przez to Słowo osądzeni; Jan 12:48,49. Taki miecz potrafi zarówno niszczyć jak i tworzyć, oznacza to, że walka jest duchowa, to wojna prawdy z fałszem, podobną walkę toczył prorok Izajasz czy Jeremiasz; Iza 49:2, Jer 1:9, Jer 5:14. Taki bój toczył będzie Chrystus o prawdę i sprawiedliwość; Ps 45:3-6, bój toczyć będą też wierni słudzy Boga; Ps 149:6. Oznacza to sąd Boży, wyroki Najwyższego, osądzenie; Iza 11:4, Iza 66:16, potem niegodziwcy zostaną usunięci; 2 Tes 2:8, Hio 4:9, (Gd). Ostatnim elementem opisu Jezusa, jest jaśniejąca jak słońce w pełnym blasku twarz Syna Człowieczego. Jest ona oznaką, że Jezus, podobnie jak Mojżesz rozmawiał z Bogiem; 2 Moj 34:29, Ps 84:11,(12). Jan już kiedyś doświadczył podobnego zjawiska, gdy był z Jezusem na górze przemienienia; Mat 17:2, wówczas uczniów Jezusa ocienił jasny obłok i sam Bóg przemówił do nich z obłoku mówiąc; Mat 17:5, „To jest mój Syn umiłowany, którego darzę uznaniem, jego słuchajcie.” Ta wizja znajdzie wypełnienie kiedy przyjdzie Pan Jezus we wtórym przyjściu swoim, wówczas Jezus będzie jaśniał blaskiem nieskazitelnej bieli; Heb 1:3, a wszystkich ocieni jasny obłok z którego Bóg, Ojciec nasz i Chrystusa, powtórzy te same słowa. Tym sposobem będziemy wiedzieli kogo mamy słuchać.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Oto Jan ujrzał Jezusa w chwale i majestacie Królestwa, usłyszał gromki głos, ujrzał nadzwyczajny widok, to przeżycie było dla Jana wstrząsające, wywarło wręcz piorunujące wrażenie tak że upadł do Jego stóp jak martwy; Obj 1:17, „Gdy Go zobaczyłem, padłem do Jego stóp jak martwy. On natomiast położył na mnie swoją prawą rękę i powiedział: Nie bój się, Ja jestem Pierwszy i Ostatni,” Wówczas Pan położył na nim swoją prawą rękę, (tę w której trzymał siedem gwiazd), i powiedział „nie bój się.” Jan musiał być zdjęty wielkim lękiem widząc chwałę i majestat Syna Bożego, ale został pocieszony i pokrzepiony co na pewno pobudziło jego ufność do Jezusa. Podobny wstrząs uczniowie przeżyli już wcześniej, na górze przemienienia; Mat 17:6,7, a także prorok Daniel; Dan 8:17,18, Dan 10:16. Następnie Jezus powiedział; „Ja jestem Pierwszym i Ostatnim.” Co oznacza zwrot „Pierwszy i Ostatni,” użyty w stosunku do Jezusa? Został on użyty w kontekście Jego śmierci i zmartwychwstania co jednoznacznie wynika z wersetów; Obj 1:18, Obj 2:8. Znaczy to, że Jezus jest początkiem ludzi zmartwychwstałych ze śmierci; Kol 1:18, Obj 1:5, Dzie 26:23. Będzie także tym, który doprowadzi do końca cały proces zmartwychwstania i sądu, aż do ostatniego człowieka w grobie zasługującego na zmartwychwstanie; Jan 5:21, Jan 11:25. Tym sposobem Jezus będzie tym, który dokończy realizację zamysłu Bożego co do zbawienia ludzkości, który został Jemu powierzony; Jan 6:39,40, Jan 3:16, 1 Kor 15:24.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Jezus był umarłym, oddał swoje życie za ludzkość abyśmy my mogli otrzymać życie, ale został wskrzeszony przez Boga mocą Jego; 1 Pio 1:21, Jan 6:57, i teraz żyje na wieki wieków, pociesza więc Jana tymi słowami; Obj 1:18 „i żyjący. Byłem umarły, lecz oto żyję na wieki wieków i mam klucze śmierci i hadesu.” Chrystus odniósł zwycięstwo nad śmiercią, tym sposobem wykupił nas od śmierci, w którą wpędził nas Adam swoim grzechem, dlatego Jezus jest naszym Zbawicielem który ma moc zniszczyć śmierć; 1 Kor 15:20-22, 2 Tym 1:10. Jezus był martwy; Rzym 5:6, Obj 2:8, teraz jest żyjącym i żyje na wieki wieków; Rzym 6:9, Hebr 7:24,25, Hebr 13:8. Jako wiecznie żyjący, ma klucze do bram śmierci, ma nad nią władzę; Hio 38:17, Ps 107:18. Ma klucze Hadesu, czyli grobu, krainy umarłych; Jan 11:38,43,44. Mieć klucze, oznacza mieć władzę aby otworzyć bramy śmierci i Hadesu; Iza 25:8, Eze 37:13. To co dzisiaj jest zamknięte dla milionów ludzi śpiących w grobach, On ma moc i władzę, aby otworzyć i wypuścić na wolność wszystkich więźniów śmierci; Jan 17:2, Jan 5:26, 28,29, Ps 102:20,(21). Kiedy Chrystus przyjdzie, dojdzie do wielkiego triumfu życia nad śmiercią, kiedy to co śmiertelne, czyli ciało nasze, przyoblecze się w nieśmiertelność; 1 Kor 15:53-55.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Następnie Jezus daje polecenie Janowi, aby ten zapisał to co widział, i to co jest, czyli co dotyczy wizji siedmiu zborów opisanych w rozdziałach (1-3), ma szczerze objawić aktualny stan zborów w jakim się znajdują; Obj 1:19,20, „Opisz więc to, co widziałeś, i to, co jest, i to, co ma się stać potem. (20) Co do tajemnicy siedmiu gwiazd, które widziałeś w mojej prawej ręce, i siedmiu złotych świeczników: siedem gwiazd to aniołowie siedmiu zborów, a siedem świeczników - to siedem zborów.” Jan ma też spisać co się stanie potem, to część prorocza zawarta w rozdziałach (4-22), Obj 4:1, Obj 22:6. Jest to wyraźnym dowodem, że kiedy Jan znalazł się poprzez wizje w dniu Pańskim; Obj 1:10, to znalazł się w okresie wtórego przyjścia Jezusa Chrystusa. Interpretując Biblię, należy to czynić z myślą o późniejszych czasach, potwierdza to prorok Izajasz; Iza 42:23, "Kto z was nadstawi na to ucha? Kto będzie zwracał uwagę i słuchał z myślą o późniejszych czasach?" Jan otrzymał te wizje dla naszego dobra i pouczenia, miał je dokładnie spisać ponieważ nasze problemy, są często podobne do problemów zborów z tamtych czasów. Z wizji jakie otrzymuje Jan, kształtuje się obraz nadchodzącej przyszłości i dnia Pańskiego. Wraz z nastaniem tego dnia, zamysł Boży co do ustanowienia Królestwa Bożego na ziemi, będzie coraz szybciej się urzeczywistniał. Celem tego objawienia jest pocieszenie utrudzonego ludu Bożego i pokazanie, że ich trud i cierpienie nie są daremne, ale mają chwalebny finał, a zwycięzcy otrzymają nagrodę; Ps 126:5, Mat 5:4. Wiele jest tajemnic Bożych, oto tu mamy wyjaśnione dwie z nich, jedną dotyczącą siedmiu gwiazd i drugą dotyczącą siedmiu złotych świeczników. Dowiadujemy się, że siedem gwiazd to aniołowie siedmiu zborów, a siedem świeczników, to siedem zborów. Obie siódemki oznaczają pełnię, wszystkie gwiazdy i wszystkie zbory Boże. Anioł nie zawsze musi oznaczać ducha z nieba, ale często oznacza posłańca Bożego jako proroka, kapłana czy nauczyciela który dba o pomyślność zboru, on też może być posłańcem Bożym; Agg 1:13, Iza 44:26, 2 Kron 36:15,16. Jan nie mówi tu o aniele z nieba, ale o aniele zboru. Zbory podobnie jak świeczniki, mają wydawać światło dla ludzi; Mat 5:14,15, Jezus pragnie aby światło prawdy docierało do wszystkich, aby prawda pokrzepiała serca wielu ludzi i aby zdążali do ostatecznego zwycięstwa prawdy, prawości i sprawiedliwości nad królestwem ciemności, zabobonu i kłamstwa. Chociaż wszystkie te słowa księgi Objawienia, są słowami ludzkiego autora, Jana, to zawarte w niej myśli są zamysłem Boga, dlatego jest to Jego słowo. Przesłanie do siedmiu zborów z czasów Jana, to także przesłanie do siedmiu zborów ludu Bożego w dniach ostatecznych, to zwyciężających członków tych zborów, Chrystus wpisze do księgi życia; Obj 2:7, Obj 3:5. Uczyni nas także filarami w świątyni Boga, a to oznacza że napisze na każdym nazwę świętego miasta, Nowego Jeruzalem, tym sposobem staniemy się świętym miastem Boga; Obj 3:12. Ta piękna towarzyszka Chrystusa, Oblubieńca, stanie się jak pełna wdzięku Jerozolima; Pnp 6:4, „Piękna jesteś, moja umiłowana, jak Tirsa i pełna wdzięku jak Jeruzalem, groźna jak zbrojne oddziały.” Tym sposobem wejdziemy na ucztę weselną zgotowaną przez wielkiego Króla swemu Synowi; Mat 22:2, ponieważ to Oblubieniec nasz, wprowadza Oblubienicę swoją do domu Ojca swego, do sali biesiadnej na ucztę, pod sztandarami miłości; Pnp 2:4, „Zaprowadził mnie tam, gdzie wino piją, a sztandar, który trzymał nade mną, nazywa się miłość".”
